O kadar Özgürsünüz ki, Zincirlerinizi Kırma Hakkına Sahipsiniz...

Kendini aşabildiğin oranda özgürsündür.. Özgürlük bir nefeslik  zamandır, hayatın inişli çıkışlı yollarıdır çoğu zaman. Toplumsal anominin dışına çıkabilmektir. Hayır diyebilmektir. Vuslata hasrettir. Ekmek parasıdır. Aşktır. Sınırları olmayan ülkedir. Gidilemeyen yollar, ulaşılamayan hayaller, tüketilen ömürdür. Başarmaktır, başaramamak... Sıcak havada terlemektir. Soğuk havada üşümek.. Fakat en önemlisi ben de varım buradayım işte demektir…

Küçük bir öykü örneği vereyim “Alice Harikalar Diyarında” masalında, Alice kraliçenin sarayına gelir. Vardığında kraliçe ona sorar, "Yolda bana doğru gelen bir haberciye rastladın mı?" Ve küçük kız, "Hiç kimseye," der. Ve kraliçe, "Hiç kimse"nin birisi olduğunu düşünür ve sorar, "Fakat o zaman niçin hiç kimse buraya ulaşmadı?" Küçük kız, "Hiç kimse hiç kimsedir de" ondan der. Nihayet kraliçe de,der ki, "Aptal olma! Anlıyorum, ‘Hiç Kimse Hiç Kimse’ olmak zorunda ama o sen buraya gelmeden önce burada olmalıydı. Anlaşılan ‘Hiç Kimse’, senden daha yavaş yürüyor." Bu sefer Alice der ki, "Bu kesinlikle yanlış! Hiç kimse benden hızlı yürüyemez..."Diyalog bu şekilde devam eder.

Görüyorsunuz ya, insan bedeni ve ruhu rahat ve huzurlu bir başına bırakıldığı kadar özgür olabiliyor ancak. Ama bir farkla zihnimizin sınırları nereye kadarsa ve onu ve bedenimizi ne kadar rahatlıkla serbest bırakıyor ve doğru kullanıyorsak gerçekten o kadar özgürüz, özgürsünüz.. Bilme eylemi, bir şeyi görebilmek ve göstermekte ilgilidir. Aynı şekilde zorluklarla mücadelelerimiz ve hedefe götüren yoldaki kararlı çabalarımız da başarsak da, kaybetsek de bizi doğrudan doğruya özgürleştirecek kendimize karşı dürüst ve dünyaya karşı güvenli ve apaçık yapacaktır.