O kulu tanımasanız da olur!

Hiçbir kaybınız olmaz. Her gelen gibi onunda, yanında getirdiği, bezden içi görünmeyen; dönüşte boş olması gereken bir torbası var!

Ne kadar dikkat etse de dünya nimetleri bu bez kılıfın içine bir şekilde dalarlar! Nimetler şuh, nimetler cazip!

Düzgünce katlanıp; hedefe süzülme zamanı geldiğinde; engel teşkil etmeyecek bir şekilde kanatlar arasında gizlenmelidir!

Plastiğe yenik, bez torbalar!

Geri götürülen bir kırıntı dahi kapıdan içeri girmeyi imkânsız kılar.

İçi ıvır zıvır dolu olan nasıl düzgün katlanabilir?

Şom ağızlara, uzun parmaklara kilit engel olamaz; lâkin torbanın ağzı kolay büzülür!

Bir iken üç, üç iken beş olmuş yetmez! Her şeye sahip olmak isteği; galip gelince, neylesin garip yolcu, yüreğinin yarısı huşu içinde yarısı, hare hare hırsla dolu!

Karnı doyan ama torbaları dolmayan tek tükler, huzurlu dingin gülümseyerek yaşamlarına devam ederler; hiçbir eksiklik hissetmeden!

Tüm marifetleri yürekten paylaşmak!

Tamam der kul:”Ben de böyle yapmak isterim, isterim de acaba başarabilir miyim?

İnci kolye, altın bilezik nasıl paylaştırılır? Isıramam ki; hadi bir parça ısırdım diyelim, yarım bilezik kimin işine yarar?”

Paylaşmayı ertelemek için ışıl, ışıl parlar bahaneler!

Gözleri kör eder!

O kulu tanımasanız da olur! Bir serseri mayın gibi dolaşır durur bu evrende! Bir gün boş, bir gün dolu! Hedefe süzüleceği günün geleceğini bilir; torbasını boşalttığında güler, doldurduğunda ağlar ama hiç yılmaz, çok yorulduğun da “Ben de bir insanım” diyerek avutur kendini; düşüncesinin geçersiz olduğunu bile, bile!

O kuldan bir parça gizli her birimizde!

21.08.2008 İzmir

Yardım etmek, paylaşmak, yanımıza hiçbir şey almadan döneceğimizi unutmamak; bizleri zenginleştirir! Sevaplar ve günahlarımız bizim; onları bizden kimse alamaz! Güle, güle Ramazan! Hoş geliyorsun, bayramların en tatlısı!