O

Usulca geçer yanımdan
Yalar ıslak elleriyle yanaklarımı
İçim ürperir
Tüm perdelerimi çekerim odamın
Karanlığa inat..

Odur blirim
Hissederim ıssızlığın Kokusunu
Korku kınından çıkar

Yapraklarına çiğ düşmüş
Karanlıkta açan o güldür
Olmayan her ne varsa ömrümde
Özlemi deler içimi..

Dokunuversem parmak uçlarımda
Görünmez ama hissederim
Avuçlarım terler
Duyuramam sesimi..

Usulca durur arkamda
Baksam yetişmez bakışlarım
Yalar nefesi saçlarımı
Korkarım, ama ne
Sevmek kalır geriye
Ölüm de olsa odama giren..

ALİ SÖNMEZ