Obama Başkan Fenerbahçe Şampiyon

Barrack Obama resmen başkan oldu. Son anda bir değişiklik olmadıysa tabi ki. Belli mi olur, dünya hali bu, her an her şey olabiliyor. Ben bu satırları yazarken olağanüstü bir durum yoktu…

Hatırlarsanız –ki mutlaka hatırlayacaksınız- Van ilimizde seçilmesinin şerefine 44 adet koyun kurban edilmişti, çalgılı-çengili eğlenceler tertip edilmişti. Kimisi methiyeler düzmüş, kimisi kıyametten kurtulmuşçasına sevindirik olmuş, kimi de kıymet-i harbiyesini bilmeden saf saf mutluluk oyunlarıyla Pollyanna ruhuna bürünmüştü…

Ancak görüldü ki Barrack Obama’nın başkan seçilmesi ile ne çağ atladık, ne de gidişat değişti. En başta akan kanın durarak mis kokulu nehirlere dönüşeceği ümit edilen Ortadoğu’da durmasını bırak “kan”dan nehirler dolup taşmış, taş üstünde taş kalmamış, yaşa/taşa/başa bakılmaksızın Memalik-i Filistin tar-u mar edilmişti…

Üstüne üstlük İsrail Devleti pişmiş kelle raddesinde sırıtarak eylemine devam etmiş, dünyadan yükselen “cılız” sese de kulak kabartmaktan imtina etmişti. Etmişti de o eşhasın kulaklarını sağır edecek minvalde “ses-soluk” çıkmasını arzu etmişken, “fısıltı” mertebesinden öteye geçemeyen bir serzenişten ziyade verim elde edemeyen beklentilerimiz; Arap dünyasındaki vurdumduymazlığa bir kere daha aymış, ama aymazlık içindeki mevzu bahis memalikten utanç vesikası temin bile edilememişti. Zira şeyh hazretleri bilmem kaç milyon dolarlık paraya bayılıp “kakalak”lığını göstere göstere, Milan’dan Kaka’yı transfer etme kaygısıyla ecel terleri döktüğünden, geceleri uykusundan dehşetle uyandığında; buna açıkta kalan bir yerlerinin vesile olduğuna hükmetmiş olmalı ki, Filistin diyarından bi-haber “mışıl” uykularına geri dönmeye muktedir oluvermişlerdir…

İşte o şeyh eşrafının vurdumduymazlığından mütevellit cesaret alan İsrail savaş arabaları ve bilcümle şoförleri ellerini kollarını sallaya sallaya eylemlerine “piknik” havasında devam edegelmiş, akan kanlardan kendi portrelerini semaya çizmekten de hicap etmeden ön dişlerinin parlaklığını yemek sodasıyla sağlamaya çalışan kahve tiryakisi kıvamında aynadaki hallerine hayran kalmışlardır…

Barrack Obama’dan ümit edilen girişkenlik her ne hikmetse “suskunluk” halinden öteye geçememiş, “velev ki Bush bir daha başkan olsa, melalimiz yine aynı olurdu” serzenişlerinden damıtılan sitem pekmezleri, umulur ki bundan sonra “paşazadelerinin” boğazını bir nebze olsun yakar da, savaş erbabının kan pıhtısı dolan akıl gözenekleri açılıverir…

Çıkmadık candan ümit kesilmez hesabı ümitlerimizi yine saklı tutmaya özen gösterelim derken, ister misiniz bir de İran mevzuu kaynatılmaya başlansın. Olmaz olmaz dememek lazım gelir…

Haydi diyelim ki şimdiye değin sevgili başkan “resmen” koltuğun sıcaklığını iliklerinde hissedemediğinden sesini çıkartmadı, işte bu andan itibaren saltanatın timsali koltuğu da oturmuş bulunmaktalar ki; kendilerinden beklenti had safhada kanat çırpmakta ve hatta had safhanın da ötesinde yörüngede bir yerlerde dünyayı turlamaktadır…

Bu durumda kendilerine “gaz” vermek lazım gelebilir. O yüzden tez zamanda bir kampanya tertip etmeli ve “gaz” pompaları yangına körük misali devamlı çalıştırılmalıdır…

İşte bu hassas noktada pek popüler olabilecek naçizane öneriler de benden kıyak olsun dedim. Misal kendileri için “tribün” marşları da dâhil olmak üzere mebzul miktarda tezahürat düzülsün ve her maçtan evvel statları yıkacak derecede ses birliği sağlanarak eserler icra edilsin. Haydi, kıyağın da kıyağını yapayım; ilk tezahürat önerisini de ben dile getireyim: “Obama başkan, Fenerbahçe şampiyon” deyu deyu Kadıköy’den Mecidiyeköy’e her yer inlesin, sert adımlarla İnönü civarlarından geçen gemiler dahi titresin…

Bak bunu kimse kimseye yapmaz, kıyaklardan kıyak beğendim, arz ediyorum: “Nerde tırak orda bırak/Başkan Obama, Başkan Barrack”…

Murat HACIOĞLU
21 Ocak 2009 Çarşamba

(Cuma'nın yazısını erkenden yazıverdim, hazır gündem sıcakken...)