Obama ülkemizden gelip giderken düşündüklerim...

ABD’nin yeni başkanı Obama Türkiye’ye geldi. Buna Obama rüzgarı esti diyebiliriz. Geldi gelmesine ama yaptığı hareketleriyle ve tavırlarıyla ilgi odağı oldu. İzlediğim kadarıyla samimi miydi değil miydi bunu bir türlü kestiremedim ama benim şimdi değineceğim özelikle bir konu üzerinde durmak istiyorum.

Devlet başkanlarına uygulanan güvenlik uygulamalarından.

Şimdi sormak istiyorum size. İçinizden devlet başkanı olmak isteyen var mı?

Kiminiz “Evet” diyeceksiniz kiminizde “Hayır.”

Bir ülkeyi yönetmek özelikle belli süre içinde devlet başkanı olmak bir insan için ne kadar anlamlıysa o kadar da zor. Özelikle demokrasiyle yönetilen ülkelerde seçilerek gelen bu insanlar göreve talip olurlar. Halka kendini tanıtırlar. Elbette karşı görüşte insanlar da çıkacaktır ama demokrasinin gereği halkın çoğunluğunun istemediği toplumun içindeyseniz eğer sonuçu kabul etmek zorundasınız demektir.

Karşı görüşte olanların bazıları bu sonuça sindiremiyorlar da.

Bazı dönemlerde devlet başkanlarına suikast girişimlerde bulunuldu ve bazılarında başarılı olundu. Bunların en önemlisi 1963 yılında o dönemin ABD Başkanı Kennedy idi.

İşte bu nedenle bu insanları olası suikasta karşı koruma altındalar. Devlet başkanı olsalar bile bir şekilde hayatları boyunca korumaların gözetimi altında yaşamak zorundalar.

Yahu insan şöyle eşiyle birlikte sokakta baş başa yürümeyecekler mi? Belki de çarşıya çıkıp alışveriş yapacaklar. Parkta bankların üzerinde oturup belki hava almak isteyecekler. Pastaneye gidip dondurma yemeleri onların da hakkı. Bisiklete binip yada koşu pistinde koşmak isteyip günlük sporunu yapmak isteyebilirler. Arkadaşları ile bir eğlenceye mekana gidip mesela bir bara gidip eğlenemezler mi?

İşte bunları tek başına yapamazlar.

Bunlar insan değiller mi yoksa.,

Obama Türkiye’ye geldi ama adama bir yerde acıdım. Koskoca uçakta tek başına. Kendisine sağlanan olanaklar üst düzeyde. İstediğini yapmakta hürler. Yine de özgür değiller.

Çünkü çevresinde bir sürü güvenlik görevleri var ve onlar görevlerini en üst düzeyde yapmak zorundalar. O güvenlik görevlerini ezip halkın arasına karışamıyorlar. Tabi halkta o güvenlik görevlerine aşıp devlet başkanlarına ulaşmaları mümkün değiller.

Atatürk bile yalnızlıktan şikayetçi değil miydi? Gençliğinde 42 yaşında Cumhurbaşkanı seçildiği zaman o dönemler de halkla iç içe yaşayabilmiş. Hatta geceleri kimseye haber vermeden çevre köylerine gidip köylülerle beraber olurmuş. Ama son zamanlar da bunları yapamamış. Hayatının son yıllarında yalnız kalmış hep. Bu nedenle içkiye ve sigaraya dadandığını söyleyebiliriz. Çünkü birlikte savaştığı insanlar yanlarına değillermiş.

Düşünüyorum da devlet adamların hayatları boyunca yalnızdırlar.

Sizler emekliliğiniz de kahveyi gidip arkadaşlarınızla okey oynayabilirsiniz. Pekiyi onlar emekli olsalar dahi kahveye gidip arkadaşlarıyla insan gibi okey oynayabilirler mi?