Öcalan'ın muhatap alınmasına endeksli bir politika çatışmacı bir politikadır.

Şu ana değin Barış sürecinde Kürt politikacılarının tamamı muhatap alınmıştır. DTP'li politikacılar daha neyin peşindedir?

Sorun Ceylan'ların sorunudur; sokakta vicdansızlığa; her türlü yoksunluğa rağmen yaşamını sürdürmeye çalışan Kürtlerin, insanların yaşadığı sorunların çözülmesidir. Bu süreç tüm insanların can güvenliğinin sağlanmasından gelecek hayallerinin oluşumuna katkıda bulunmaya kadar uzanan bir süreçtir.

Çözüm yolunda şiddeti araç olarak gören taraflar dışlanmalıdır.

Herhangi bir konuda şiddet sorun çözme yöntemi olarak benimsenemez.

DTP’nin hala Öcalan'ın “kabul gören Kürt lideri” olarak tescil edilmesi peşinde olması çatışmaya endeksli bir politik tercihtir. Bu tercih her iki tarafta şiddetten beslenenleri meşrulaştırır. Sorunun devam etmesi anlamını gelir.

Siyasi geleceğini riske atarak çözüm öneren, bu süreçte vicdanları harekete geçiren bir hükümet ve çatışmaya son vermek isteyen Türk Silahlı Kuvvetleri mevcutken, İmraliya kongrede muhatap diye işaret etmek hangi akılla açıklanabilir?

Barış yolunda DTP'lilerin, Türkiye'nin Başbakanı veya AK Partililer kadar cesur davranması gerekir.. Aksi tarihin kendilerine biçtiği rolün farkında olmamaktır.

Ahmet Türk için bu ülkenin Gandhi’si olabilir demiştim, hala bu yol açık..

Hiç bir sorun çatışma yolu ile çözülmedi dünya üzerinde şiddet ve savaş hep yeni masum ölümleri verdi. Bu politik faydacı tercihler ya da korkaklık yeni Ceylanlar demek kendinize gelin.