Odaklandığımız noktaya bakın ve düşünün...

2009 Yılına girdik.

Yeni yılın çok acı olayı, yedi üniversiteli gencimizi,yanlışlıklara ihmalkârlıklara kurban edişimizle başladı.

Bu acı olay her nedense ön planda kalmadı.

Varsa yoksa "Düm teke tek" şarkısının yansıması oldu.

Doğrusu çok hüzünledim, söyleyecek söz bulamadım.

En iyisi, pasifize olmanın unutmanın yolu içmekti, içtim sarhoş oldum.

Bu sarhoş kafa ile bu yazıyı yazıyorum. Evet doğru söylüyorum aynen öyle...

Yüreğim yanık... Emekli öğretmenim, öğrencileri bilirim, yaşama koşullarını, yaşama tutunuşlarını, eğlencelerini bilirim.

Bu gençlerden birisi, gelecekte ülkemizi yön verecek aydınlardan biri olacakken onları hatalar yüzünden toprağa verdik.

Utanmadan, sıkılmadan bazı gazetelerin ve suçluluk duygusuyla bazı yetkililerin açıklamaları, acılarımıza tuz biber oldu...

Daha önceki yazımda da dile getirdim. Yedi gencimizin ölümünü es geçenler, "Düm tet tek'e takıldılar.

Doğrusu bu bana çok acı verdi. Hızımı alamayıp ikinci yazıyı döşendim.

Çok okunup okunmamak gibi bir sıkıntıyı yaşamadan yaptım bunları. Bunlar yüreğimin sıkıntılarıydı, kusmak zorundaydım.

Yoz, ya da yozlaşmak, duyarsızlaşmak gibi kavramlar da yerli yerinde değil...

Nihayetinde bir şarkı, benim bir şey anlamadığım şarkı, birden gündeme oturdu... Milliyet Blog sayfalarında önemli bir şekilde işgal etti...

Şimdi bu yazıları yazan ve çok tıklanan arkadaşlarım bana kızacaklar, kızacaklarsa kızsınlar, ben daha o gençleri unutamadım...

Ne yazsam, niye yazsam ben de bilemiyorum... Değişen bir şey yok... Aynı tas aynı hamam... Acıları yine yaşayacağız, yine aynı acı sözler söylenecek, bir kez daha ah diyeceğiz !

Umudum var mı ! Hayır umudum yok... Kaderci ve vurdum duymaz bir anlayışa kayan anlayıştan ne beklenebilir ki !

Geriye gidişi bir özgürlükmüş, açılımmış gibi algılıyan sözde aydınlarla da bu işin olmayacağı artık ortada...

Ve gürülüyor ki, nelerle uğraşıyoruz.

Odaklandığımız noktaya bakın ve geleceği görün...