Öfkeden ve kötü duygulardan arınma zamanı

Sıradan bir insanım o nedenle yaşanan olaylarla ilgili detaya girmek istemiyorum ancak; aklımdan geçenleri kısacık da olsa dile getirmek istiyorum;
Bizler Türkiye'de büyümedik mi?
Özgürlüklerin olduğu,
Dil, din, ırk ayrımının olmadığı bir Türkiye'de...
Kimse kimseye karşı mıydı?
Hepimiz birbirimize karşı saygılı değil miydik?
Polisi görünce ''bizi koruyor, kolluyor, güvenliğimizi sağlıyor, rahat rahat evlerimizde yaşıyoruz polisler sayesinde''dememiş miydi analarımız, babalarımız hatta öğretmenlerimiz.
Hükümetin hem ülkemizi hem toplumu çağdaş uygarlıklar seviyesine getirmek için çalıştığı öğretilmedim mi bize?
Yasalar hükümeti değil halkı korur diye öğretilmedi mi?
Ama geldiğimiz noktada uzun zamandır bunlar yok.
Olumsuz duygu ve düşünceler benliğimizi kapladı.
Tüm bu duygusal karmaşalara rağmen tabi ki umudumuzu yitirmedik.
Ama ramak kaldı.
Biliyorum geçiş süreçleri her zaman sancılı olur ama bu kaçıncı zorluk ?
Artık tak etti.
Hep birlikte aynı gemideyiz.
Kasırga var,
Hem de öyle böyle değil.
Kişisel çıkarları savunma ve koruma zamanı diye algılayanlar için gerçekten üzücü,
Hem de çok üzücü.
Zaman savaş zamanı değil.

Zaman

Kin,
Nefret,
Öfkeden ve kötü duygulardan arınma zamanıdır.
Bizimkiler, sizinkiler, onlar, bunlar şunlar demeye devam edersek
Yazık,
 Çok yazık...