Oğluma...

Benim küçük oğlum,

Henüz 2.5 yaşındasın. 3 bile değil işte. Doğduğun gün, dün gibi aklımda.

Büyüyorsun ama…

Kucağımda, ellerimin arasında, gözlerimin önünde büyüyorsun.

Bembeyaz bir sayfasın sen şimdi. Merak ediyorsun, öğrenmek istiyorsun; dokunmak, hissetmek istiyorsun.

Ben, annen, senin ışığın olacağım. Senin rehberin olacağım. Doğruyu yanlışı, iyiyi kötüyü, güzeli çirkini birlikte bulacağız. Biliyor musun, ben de seninle yeniden öğreniyorum her şeyi. Bambaşka bir insan oldum sayende. Hayata bakışım değişti. Önceliklerim değişti. Mutluyum, hep mutluyum artık.

Büyüyorsun işte, büyüyoruz birlikte.

Bakma sen benim annelik şikayetlerime. Bazen içimi dökmek, bazen diğer annelere yalnız olmadıklarını anlatmak, bazen de yardım almak için yazıyorum onları ama her seferinde de içim içimi yiyor. Ya büyüdüğünde tüm bu çocuklu hayat ve annelik arşivindekileri okuyunca üzülürsen, ya ‘annem beni sevmiyor mu?’ diye düşünürsen…

Düşünme. Annen var ya annen, yani BEN, seni dünyalar kadar seviyorum.

Uykusuzluktan, didişmelerimizden, senin yemek yememenden şikayet ediyorum ya… iyi ki de ediyorum. Çünkü sağlıklısın, çünkü sağlıklıyız, çünkü mutlu bir aileyiz. Geriye bunlar var sorun edilebilecek. Onlar da geçecek elbet. Biliyorum geçecek. Tek biz değiliz bunları yaşayan. Zor mu? Zor. Senin için daha da belki. Yolun en başındasın, anlamaya çalışıyorsun. Anlayamadığını da anlatmaya çalışıyorsun. İşte senin sabırsız annen kaçırıyor bu noktayı kimi zaman. Üzülüyorsun.

Üzülme. Bil ki annen senin için yaşıyor. Bil ki bu hayatta sen varsan o var.

Üzülme bağırdığım, kızdığım anlarda, ‘off bıktım’ dediğimde. Gerçek değil o sözler. Çıkıyor ağzımdan bazen, özür dilerim. Yoruluyorum çünkü. Bak işte bu gerçek, yoruluyorum. Anneliği hafife aldığımda, ”ay bi’beş dakikam olsaydı” dediğimde daha çok yoruluyorum. Unutuyorum bana her an ihtiyacın olabileceğini. Değil beş dakika, bir dakika bile önemli senin için. Duvara yansıyan ışığı fark etmiştin oysa ve annene göstermek istiyordun yeni keşfini. Özür dilerim, çok çok özür dilerim seni böyle anlarda yalnız bıraktığım, heyecanını paylaşmadığım için. Elimden geleni yapacağım, söz veriyorum.

Sen bu yazıyı okuduğunda kaç yaşında olursun kim bilir…

Her şeyi boşver.

Sadece bil ki

sen benim canımın içisin

sağlığın ve mutluluğun için her gün dua ediyorum

anne olmanın zorluklarını yaşıyorum şimdilik ama alışacağım, düzelecek eminim

senin okuldan mezun olduğun, evlendiğin hatta çocuk sahibi olduğun günü görebilmek için kendime iyi bakıyorum

babanı her gün biraz daha fazla seviyorum

Bak, bir Anneler Günü daha yaklaşıyor. Bana hala çok saçma geliyor. Anneyi Mutlu Etmek Günü ise bu, onu ne kadar çok sevdiğini söylemek yetmez mi? Yeter. Fazla fazla hem de. Senin beni anladığını bilmek de yetecek bana.

İyi ki anne olmuşum, iyi ki varsın.

Irem Erdilek

SlingoMOM.com