Öğrenci çileleri üzerine

Yaz tatilinin başlamasıyla birlikte belki çoğu öğrenci büyük bir boşluğa düştü. Artık hergün gittiğimiz okullarımız - belki severek belki sevmeyerek- tatile girdi.Tatile girip karne alırken televizyonlarda görürüz neşeli çocukları. Hepsi sevinçlidir çünkü tatil başlamıştır. Ama sonradan 2. hafta "offf, puffff, sıkıldım" gibi sözcükleri kullanmaya başlarlar. Bu yazımda eğitimi biraz ütopik bir yaklaşımla değerlendireceğim.

Belki de okulu sevmeyen öğrenciler en büyük gerekçesi sınavlardır. Sınav öğrenciye stres getirdiği açık bir gerçektir. Öğrenci sınavdan bir kaç gün önce oturur, herşeyi ezberler ama sınavdan çıktığı vakit hepsi gitmiştir. Bir de günde benim gibi 2 sınava giriyorsanız ezberledikleriniz kafanızda karışabilir ve sınav sonuna kadar zaten unutacak birşey kalmayabilir. Maalesef öğretim sistemimiz ezberletici, öğretici değil. Ayrıca ÖSS, SBS gibi sınavlarla da daha da pekiştirilir bunlar. 6. sınıfa giden çocuğa resmen yarış atı muamelesi yapılır ve haftasonunda dirseğini dersane sıralarında çürütülmesine neden olunur.

Şöyle bir insan hayatını düşünelim. 5 yaşına geldiğinde konuşmayı ve yürümeyi bilecektir ve bebeklik evresinden çocukluğa adım atar. 6 yaşında ya evde oturur sabahları çizgi film izler ya da anaokuluna gidip orada arkadaşlarıyla oynar. 7 yaşında okuma yazma öğrenir. 8'de 4 işlemi. 9-10-11 derken artık o çocuğun hayatı bitmiştir. 11'inden sonra o artık bir çocuk değildir. O 12 yaşındaki çocuktan aşırı mantıklı düşünmesi, büyük şeyler başarması istenir. O 12 yaşındaki çocuğun sırtına yetişkinlerin bile almaktan korktuğu bir sorumluluk yüklenir.

Ortalama insan hayatının 70-80 yıl olduğunu var sayarsak, nedendir bizim bu kendi kendimize eziyet etmemiz? Nedendir 70-80 yıllık hayatı 3 saate indirgememiz? O kadar ezberlettik hala okuma yazma oranı %80. Demek ki işe yaramıyor değil mi?

Ne yapalım o zaman? Tüm sınavları kaldıralım. 3 aylık tatil uzun. 1 ayda kışın var zaten. Onları her mevsim 1 ay şeklinde yıl içine yayalım daha güzel olur. Ezberin yerini deneye, gözleme bırakalım. 70-80 yıllık hayatı birkaç saate indirgemeyelim. Okullarımızda sadece matematik, fizik, kimya değil de yaşamayı, ayakta kalmayıda öğretelim. Mesela bir ağaç dikmeyi, domates yetiştirmeyi veya 2 çivi çakmayı. Çok mu ütopik bunlar?