Öğrenci neye ihtiyaç duyuyor?

Anlamaya?

Anlatmaya?

Anlaşılmaya?

Dört temel dil becerisi deyince aklımıza okuma, yazma, konuşma ve dinleme gelir. Bu beceriler hem anadili hem de bir yabancı dil öğreniminde önemlidir. Aslında bunların çok ötesindedirler; bu beceriler eğitim faaliyetlerinin temel unsurlarıdır.

Doğduğumuz günden itibaren tüm yaşamımızı, dünyayı algılamamızı bu dört kavram üzerinden geliştiririz.

Unutulmaması gereken bir şey var. Bir öğrenci okuma-yazma öğrenmeden konuşmayı ve dinlemeyi öğreniyor.

ACABA?

Araştırmalar, dil becerilerinin aynı düzede gelişme göstermeleri için yapılan çalışmaların yetersiz olduğunu gösteriyor.

Bilinçli bir dinleme faaliyeti içinde olmak öğrenme çalışmaları için sanılanın ötesinde fayda sağlar.

İlköğretimin ilk yıllarından başlayarak dinleme becerisini formal olarak geliştirmek için yapılacak çalışmalar, konuşma becerisinin de gelişiminde önemli rol oynayacaktır.

Paralel düzeyde gelişim gösteren bu beceriler sonucunda da daha iyi anlayan daha iyi anlatan ve toplum tarafından daha iyi anlaşılan bireyler yetişecektir.

Bu noktada en önemli görev okul öncesi öğretmenlerine ve sınıf öğretmenlerine düşüyor. Elbette ailenin çocuğa verdiği eğitim sırasında -bilinçli veya bilinçsiz- takındığı tutum ve davranışlar da çocuk üzerinde etkilidir.

Eğitimin hemen her aşamasında karşılaştığımız sorunların temelinde yer alan problemleri daha oluşum aşamasında önleyebilmek elimizde. Bir çok öğrenme probleminin çözümünde etkili olacak dinleme becerisinin geliştirilmesi için, özellikle Türkçe derslerinde değerli öğretmenlerimizin özen göstermeleri gerekiyor.

Biz eğitimciler dinleyen, dinlenen, anlayan ve anlatan; dolayısıyla da üreten bireyler yetiştirmek için kullanılabilecek tüm teknikleri kullanmalı ve bu amaç için doğru ve verimli çalışmalar içinde olmalıyız.