Öğrendiklerimle kafam karıştı

Yeni öğrendiklerimle, benim eskilerim karıştılar .Karıştıkça da , ben

düğümlendim, hayat, düğümlendi.

Kafam fena halde karıştı.

Amaç sadece sevgiyse, sevgi yeterli ise.

Sevginin gerçek olanı da, karşılıksız ise !!

O zaman sevmek; Bilinçsiz sevmektir.

Ama ben bu defa, aşkınlığı sevdim..Alışkınlığı.

Egodan değil, kendimden verdim..Ama kendiliğimden kendiliğimden.

Amaç sevgi ise, aşkınlıkta.

Beklentide yoktur.

Çok farklı hissetmedir, Öyle ya.

Korkunun filtresinden geçmektir.

Korkmaktır yani.

Yani ben seni değil, senin olma durumunu sevmekteyim.

Senin varlığını değil , sinerjik enerjini.

Senin gerçek boyutunu değil,

Hayalden olma boyutunu sevmekteyim.

Eeee o zaman,

Şimdi ben , senin fiziksel boyutunu değilde.

Zihnime yansıyan boyutunu mu?? sevdim.

Senin ışıkdan oluşan dalga boyunu.

O halde ben.

Seni değil, seni sevme durumumu.

Sana olan hislerden doğan,

Aşık olma hallerimi mi; sevdim.

Yani ben aslında kendimi mi sevmiş oldum.

Eğer sen, dalga boyu isen.

Düşünceden oluşan şekillenmemiş , sen ve ben.

Benzer frekanslar gibi çektikmi, birbirimizi.

Hani benzer değil de farklı olanlar çekerdi. Nasıl oldu.

Üstelik kesinlikle benzer değil , hiç birşeyimiz.

Yine şimdi.

Ben, beden,

Sen, ruh,

Biz , zihinden beden isek.

Bu, ilişkisel alışkanlık ve aşkınlık ve taşkınlık halleri beni gerdi.

Kendi realitemi bozmadan ,

Gerçekler , öğretiler eski bildiklerim ve sen.

Ve o boyut olma halleriniz.

Azıcık uzağımda dursun.

Kendimi ve düşüncelerimi update edip,

Yeniden düzelmem lazım.