Öğrendim ki...

Öğrendim ki ,hayat hakkında ne kadar özlü söz bilirsen bil, aslolan kendi yaşadıklarından ibarettir. Gerisine hak verir ama unutursun.
Öğrendim ki, insan ruhu bazen kararsız havalar gibi. Bir güneş, bir yağmur, bir fırtına, bir çamur.Bir günde bütün mevsimler geçebilir üstünden.
Öğrendim ki, hiç konuşmaya dilinin varmadığı, kilit kilit üstüne vurulan zamanlarda bile kilidini açan birisi var.
Öğrendim ki, sevdiğinle tüm acılar daha katlanılabilir, sevinçler daha da büyüyebilir.

Öğrendim ki, güven aşkın temeli.

Öğrendim ki, aşkta kazanılan mutluluklar unutuluyor ama yapılan hatalar, yaşanan acılar yerleşik korkulara yol açıyor

Öğrendim ki aşk bazen bir yanılsama, geçici bir körlük,yalancı bir elma şekeri.
Öğrendim ki, çoğu zaman kendini olumlu, güzel düşünmeye zorlamak olumsuz düşünmekten çok daha zor.
Öğrendim ki, gerçek sevgi fedakarlıktır.
Öğrendim ki, her zaman suya yol veremiyor insan.Akışına bırakmalı.
Öğrendim ki ,hayatta karşılıksız çok az şey var.
Öğrendim ki, yaşamda öğreneceklerimizin ucu bucağı yok.
Öğrendim ki, en zorlu yolculuk insanın kendine yaptığı yolculuktur.
Öğrendim ki, kendinle barışık olmak hayatın tadını çıkarmak için şart.
Öğrendim ki, doğru ve hak verdiğimiz şeyleri yapabilmenin zamanı var.Gereğinden erken, ya da geç yapıldığında yanlış doğruyu götürebiliyor.

Öğrendim ki hayatı yaşamakla anlamak arasında bazen uçurumlar var.

Öğrendim ki , bitmemiş bir aşkı öldürmek, bitmiş bir aşkı yaşatmaktan zor.
Öğrendim ki, özgüven önemli ve çocukken içimize yerleşmeli.

Öğrendim ki, öğrendim ki ile başlayan cümleler kurabilmek hayatı anlamaya yetmez.

Öğrendim ki, tutku ile aşkı birbirinden ayırabilmek bazen zor bir süreç.
Öğrendim ki, kimi korkularının üzerine gitmek her zaman mümkün değil.
Öğrendim ki, hayattan keyif almanın en güzel yolu beklentileri çok yükseltmemekten geçiyor.
Öğrendim ki, sevdiğimiz insan kan bağı taşıdıklarımızdan çok daha yakın olabilir.

Öğrendim ki, sağlığımıza özen göstermeden geçen yıllar alacaklı bizden.

Öğrendim ki, kıymet bilmez fanileriz; hayatımızda maddi- manevi yer kaplayan şeyler eksildiğinde daha anlam kazanıyor.

Öğrendim ki hayatının kadını/ erkeğiyle karşılaşmak her şeyden önce şans meselesi.
Öğrendim ki, sanat en çıkılmaz gecenin aydınlık sabahı gibi.Bir dize şiir, satır satır kanına karışan bir kitap, efkarı dağıtan müzik...yaşama tutunacak esin kaynakları.

Öğrendim ki, aşkı dostluğa dönüştürmek, dostluğu aşka taşımak kadar kolay değil.

Öğrendim ki insan zihni değirmen taşı misali, arasına öğütecek bişey konmadığında kendini öğütüyor.

Öğrendim ki, her yeni gün yeni bir öğrendim ki maddesi.

*
Bilindik "öğrendim ki" ile başlayan güzelim bir yazıya nazire olarak aylar önce yazıp bir kenarda bıraktığım bu satırlarla Dalya dedim ben de. Zaman zaman bir günlüğün sayfalarına dönüp bakarcasına karıştırdığım bu karalamaların yüzüncüsüne gelip dayanmışız.
Ne diyelim, nice paylaşımlara...