Öğretirken öğreniyoruz...

Öğretirken öğreniyoruz…
Birilerine anlatırken, öneride bulunurken, büyüyoruz, gelişiyoruz, olgunlaşıyoruz. Uçsuz bucaksız bir kum sahilinde birkaç kum zerresi olabiliyoruz sadece. O yüzden seviyoruz incileri, o yüzden dalıyoruz derinlere, o yüzden sarıyoruz midyeleri. Bir zerreyi bir bütün ediyoruz içimizde… Sonrasında diziliyoruz gerdanlara, hediye ediliyoruz sevdalara…

Öğretirken öğreniyoruz…
Birilerine anlatırken sorumluluğuna varıyoruz, o insanı yönlendirirken ya da bilgilendirirken hassas dengelerde deneniyoruz, sınanıyoruz, yaşamına ortak oluyoruz. Ona bir tohum ekerken suyla ve güneşle beslenmesi için bir adım atıyoruz, o tohum ki gün gelecek aydınlanacak, semaya çiçeğini açacak, evrene kokusunu salacak.

Öğrenirken öğretiyoruz…
Bir kelimeyi sese dökerken, kağıda akıtırken anlıyoruz, yanına başkalarını dizerken varıyoruz, manasına sarılıyoruz ve yudum yudum içiyoruz. Sonra bir yaratımla ve gelen içsel ilham denilen kaynakla bilir hale geliyoruz. Bildiğimizi tekrar sorguluyor ve bir süre için uyguluyoruz, sonra yeni bir açılımla bir üstüne çıkıp yeniden bilinmeyeni öğreniyoruz.

Öğrenirken öğretiyoruz…
Bir şeyi anlamlandırırken, hücrelere kayıt ederken ister istemez vücut dilimizle aktarıyoruz, hücrelerimizle yansıyoruz, gözlerimizle aktarıyoruz. Sonra elle tutulur hale getiriyoruz, keşfediyoruz, deneyimliyoruz ve ispatlıyoruz.

İşte hayat…
Pek de bayat…

Üstüne çıkmaya başladın mı kısır rutinler, içine girdin mi labirentler, deneyimlerken problemler, çözerken özgürlükler… Nerelerde salınıyor düşünceler, orda oluşuyor evrenler, bedenler paralel, zamanlar akışkan, an sadece bir an… Ayrı dediğin ayrıcalıklı sen, sen dediğin egosal devinim, ego bildiğin yaşama süregeldiğin, her bulduğunda bir sarılıp bir kaybettiğin… Nokta ve noktalar işte sonsuzluktalar, dön dolaş ayağının altındalar, başının üstündeler, hücrelerinin içindeler, her yerde dönmekteler… Ne gelen var ne giden, var olan sadece bilişler, ard arda gelişler, dip dipe girdaplar…

Ne biliyoruz, ne öğreniyoruz, ne öğretiyoruz? , Hayatı matematiksel bir geometri üstadı ile yoğuruyor, anlıyor ve algılıyoruz. Her birimiz kendince bulunduğu noktanın dengesini sağlama alırken yeni denklemler ve yeni serileri boyutluyoruz, fizik realitenin vizyonsuz görünümlerine çoğalıyoruz… Bir şahlanıp, bir duruyoruz… Gölgelerden ışığa koşuyoruz, ışıkla gölgelerimizi aşıyoruz ve ışığın kendisi oluyoruz… Ve de öğretirken öğreniyoruz…

23 Mart 2008
Carolina Isolabella Özgün