Öğretmen hikayesi

Sistem ve sürekli değişen yönetim anlayışları nedeniyle oyuncak olmuş fakat bir hikayesi olmayan tüm öğretmenlere;

Bir zamanlar genç ve idealist bir öğrenciydi. İyi bir gelecek için eğitimli ve ahlaklı nesiller yetişmesi gerektiğine inanıyordu. Sonra “ağaç yaş iken eğilir” atasözünü kendisine serlevha yaparak sınıf öğretmeni olmaya karar verdi. Üniversite sınavına çok çalıştı sınıf öğretmenliğini kazanmak kolay değildi. Çünkü bir zamanlar popüler bir bölümdü. Sınava girdi tercihlerini yaptı. İşte olmuştu o çok istediği bölümü kazanıvermişti. Öyle mutluydu ki; hızla kendisini yetiştirmeye başladı. Öğrencilerine eğlenceli bir şekilde ders anlatmayı kafasına koymuştu. Derslerini başarıyla geçiyor yıllar yılları kovalıyordu. Son sınıfa geldi Kpss’ye hazırlandı. 80 puan aldı fakat o sene atama 83’e kadar yapıldı. Nişanlısı da sınıf öğretmeniydi. Nişanlısının tayini doğunun adı duyulmamış köylerinden birine çıkmıştı. Ümitsizlik içindeydi ne yapacağını bilemiyordu. Daha sonra MEB 4-c öğretmenliği çıkarmıştı. Maaşı çok kötüydü, özlük hakları yoktu ama olsundu. Öğretmen olacaktı ya çocuklara bir şeyler anlatabilecekti ya. Tercihlerini yaptı nişanlısın okuluna tayin istemişti. Tayini çıktı, kalacak yeri olmayan, kışın suları donan sık sık elektrik kesilen bu köyde her şeye rağmen mutlu bir şekilde çalışmaya başladılar. Şubat ataması döneminde puanı yüksek olduğundan kadrolu tercih hakkı kazanmıştı. Puanı batıya tuttuğu halde o zorunlu hizmetini de bitirme düşüncesi ile bulunduğu okulu tercih etti. İşte tam da burada hikaye koptu.

Bulunduğu okula kadrolu olarak atanmıştı. Ertesi gün o dönemin bakanı artık batıda da zorunlu hizmetin yapılabileceğini açıklamıştı. Yani batı ya atananlar hiç doğuya gelmeyeceklerdi. Batı da bitireceklerdi görevlerini olsundu. 3-4 sene çalışırız diye düşündü. Sonra evlendi kalacak yer yoktu. Bir odada erkek öğretmen arkadaşı eşi ve kendisi kalıyordu. Mili Eğitim Müdürlüğüne defalarca durumu anlatmasına rağmen çözüm bulunamamıştı. Bir ay sonra tekrar gitti kendisine tek sınıflı lojmanı olan bir sınır köyü teklif edildi. Mutlu bir şekilde kabul etti. Okula gittiler okul iyi durumdaydı. Lojmana lojman demeye bin şahit lazımdı. Ama olsundu toparladılar ve orada bir yıl çalıştılar. Daha sonra kahramanımız askerliğini yapmaya karar verdi. Asker öğretmen çıkacağından emindi. Sınır köyünde çalışıyordu üstelik evliydi. O da ne! kısa dönem askerlik çıkmıştı. Hem de başkentimize gülsün mü ağlasın mı bilemedi. Eşini o köyde bırakıp askerliğini yaptı. Her gün yüreğine kan damladı. Canla başla askerliğini bitirdi. Eşinin yanında görevine başladı. Yeni atanan bayan öğretmenin kalacak yeri olmadığından aynı lojmanda kaldılar. O sene il içi tayin istediler. Eşi merkezde bir okula atandı. Kahramanımızda eş durumundan tayin istedi. O da ne! Merkeze bağlı 50 km ötede bir okula tayini çıktı. Kahramanımız çok zor durumdaydı. Milli Eğitim müdürlüğü olayın nezaketini anladı. Merkeze bir okula görevlendirildi. Sonraki yıllarda il dışı tayin istediler. Ama tayinleri çıkmıyordu. Çünkü ilk atamalar hep batıya yapılıyordu. Kahramanımızın annesi ciddi bir psikolojik rahatsızlık geçirdi. Heyet raporu alındı fakat tayinleri çıkmadı. Çünkü annesinin yaşadığı yer kahramanımızın tayinin bulunduğu yerden sağlık açısından daha kötüydü. Olsun dediler çalışmaya devam ettiler. O sene seçim senesi olduğu için batı da görev yapan sözleşmeli öğretmenler bulundukları yerde kadroya geçirildi. Batı da zaten boş yer yoktu. Kahramanımız batı da bir üniversite de yüksek lisans yapmaya karar verdi. Hem kendini geliştirecek hem de tayini çıkacaktı. O da ne! Şubat grubu özür grubu tayinleri kaldırıldı. Olsun dedi ağustos ta elbet tayinimiz çıkar dedi. Birden eğitim sistemi değiştirildi. 4+4+4 eğitim sistemi hayat buldu. Sınıf öğretmenleri birden norm kadro fazlası oluverecektiler. Değil batıya tayin doğu illerinden herhangi birine dahi tayinin çıkması hayal oldu. Öğretmenlerimiz bu kadar adrenaline dayanamadılar. Çok sevdikleri mesleklerinden istifa ettiler. Şu an da memleketlerin de farklı şirketlerde yönetici olarak çalışmaktalar. Artık her sene yeni bir sürprizle karşılaşamayacaklar artık adrenalin olmayacak onlar için. Mesleklerinden ayrılmak zorunda kalan 7 yıldır eğitim camiasında canla başla çalışan öğretmenlerimize ve tüm öğretmenlerimize selam olsun….