Öğretmen

Gecenin yarısı olmuştu, Manisa’nın bir köyünde boğazına yular takılıp sürütülen öğretmen duyuruldu radyo haberlerinde.Kelköy, Baltaköy, Manavpınar, Denizköy sallandı durdu o gece ve sonrası.

Köy kahvesinde tartışıyorlardı öğretmene kim, neden yular takmış diye. Kooperatifçi Mustafa anlatıp durdu yular takanları ya da taktıranları. Öğretmenin niteliği, kimliği halkını sevmesiydi. Halk, yular takılan öğretmene sahip çıkabilmiş miydi?

Köylülerden birkaçı beni görünce, “Ha şimdi anlarız eğrisini, doğrusunu.” diye bana yer açtılar masalarında. Köy imamı Haspi , “Bu yular işi nedir, hele bir anlatsana.” diyerek sözü bana bıraktı.

Şimdi nereden başlamalıyım diye olayı, öncelerini bir bir kafamdan geçirdim. “Bizlerin çektiği yokluklar, yoksunluklar köylüye anlatılınca birilerinin uykusunu kaçırmış. Bunun hesabını da öğretmene çıkarmışlar.” özeti yetemese de ilgiyle dinlediler. Masa giderek kalabalıklaştı. Görüşlerini sakınmadan söyleyen Raif Aga uzaktan göründü.Masamız daha da şenlendi.

Güneş kahvenin kapısından ısıtıyordu oturanları. Motorcu Yaşar karşı duvarda sırtını duvara dayamış dinliyordu. “İnek gibi sağıla sağıla boğazımızı bakamaz olduk, işte bunları bilenleri, anlatanları sevmeyenlerimiz var.”  sözleri öğretmenin masasına düştü. Raif Aga, “Bu gördüğün millet artık yavaş da olsa görecek bu sağılma işini, öğretmenlerimiz de bunun yol göstereni. İşte yuların nedeni  bunda saklı.” Kimseye söz bırakmamıştı Raif Aga!

Köy kahvesinden okula doğru yöneldim. Çocuklar siyah önlükleri altında uzanan başlarıyla sokak aralarından bana katıldılar. Birlikte okula  doğru hızla yürüdük. Koşup yanıma gelenlerin saçlarına dokununca ne de bir hoş oldular, onlar ne çabuk mutlu oluyorlardı bir bilebilsek. Koca Yahya ilerde bize katılıp, “Öğretmenim radyo haberlerinde öğretmene yular takmışlar doğru mu?” sorusunu yanıtlarken gözlerindeki kıvılcımı gördüm. Yahya öğretmenlere söz söyletmiyordu. Kızgın, kırgın yürüdü okula doğru.

Yahya okul bahçesine girip arkadaşlarını topladı. Hepsi birden yumruklarını havaya  sıkarak, “Namussuzlar!” diye okulu, Kelköy’ü sarstılar. Öğretmen uzak yıllarda geleceği gördü!