Öğretmenim Aziz Arıç'ın ardından

Bu yazıyı nasıl yazacağımı inanın bilemiyorum. Yazsam da ne fayda? Gidenler bir daha geri döner mi, düşünmek bile nafile? Aramızdan gidenlerle anılarımızı yazmak bir yerde insanı biraz olsun mutlu kılıyor, acı da olsa bu insanların anılarını yaşatmak ta bir erdemliktir. 

Benim okul hayatımda beni etkileyen birçok değerli öğretmenlerim vardı. İlkokul öğretmenlerimde bir Aziz Arıç vardı. Aziz Arıç benim 1957’lerde Mardin Kızıltepe Merkez İlkokulunda 2. Sınıfta iken öğretmenimdi. O yıllarda Esenli adını taşıyan köyümüzde okul yoktu. Köyümüzde Kızıltepe’ye 10 km kadar uzaklıkta idi. Köyümüzün güngörmüş, mektep, medrese okumuş kültürlü aydın bir muhtarı vardı. Kendimi bildim bileli köyümüzün kırk yıllık muhtarı idi. Adı A.Rahman Tarı idi. Onun yardımıyla bizim köyden beş arkadaşla birlikte her gün yayan yapıldak Esenliden Kızıltepe’ye okula gelip gidiyorduk. Zamanımızda okulda yemek verilmiyordu.Şimdie öğrenciler çok şanslı.... Onlara  yemekte verilieyor ve birmiktar harçlıkta...

 Evden aldığımız azıklarla geçiniyorduk. İçlerimizden biri de bizim muhtarın oğlu idi. Seyfettin Tarı… Ne yazık ki o’nu da son zamanlarda kaybettik. Acısı hâlâ içimde yanıyor… Sözü değerli öğretmenimiz Aziz Arıç Bey’e getirmek istiyorum. Okulumuzda Sabahçı, öğlenci durumu yoktu. Sabah 8.30 da derslere giren, 12.00’de öğle paydosu 1.30’da tekrar derslere girer ve saat 03.015’ten okuldan ayrılırdık. Kar, kış, yağmur, dolu demeden her gün okulumuza mutlaka gelip gidiyorduk. O günlerde cumartesi yarım gündü…

Aziz öğretmenimiz halden anlayan bir insandı. Özellikle kış günlerinde öğleden sonra okul müdürlüğüne bilgi verir ve bizleri köye gönderiyordu. “ haydi, marş marş, ıslanmayın ve çamurda kalmayın “ diyordu…

Aradan yıllar geçti, ben öğretmen oldum, Aziz Arıç öğretmenimde Ankara Gazi Üniversitesi’nin Fransızca Bölümü’nden mezun oldu ve Fransızca öğretmeni oldu.,,Kırşehir, Mardin, Diyarbakır, Bayburt,Şanlıurfa Üçgeni ( Hilvan, Akçakale,Suruç) üçgeni YİBO okullar öğretmenlik ve idarecilikten sonra Aydın / Söke’ye  gelmek kısmet oldu…( Tarih 1985 ) . Bu tarihlerde sevgili öğretmenim Aziz Bey( gerçekten adı gibi aziz ve değerli, çalışkan vefalı ve dürüst bir öğretmendi ). Benim adımı taşıyan kardeşi Abdülkadir Arıç Bey’de 1975- 1982 arası( bu tarihi kesin olarak hatırlamıyorum ), Muğla ve Aydın’da Milli Eğitim Müdürlüğü görevini yapmış değerli bir eğitimci idi. Belki onun katkısı ile Aydın’a gelmişlerde. Yanılmıyorsam  1985-1988 yılları arasında Aziz Arıç Hocamın Aydın Efeler Lisesinde Fransızca öğretmeni görev yaptığını anımsıyorum. Emekli olduktan sonra Aydın Beş Eller Özel Dershanesinde yönetici olarak çalıştığını biliyorum. 1985 Kasımında öğretmenler Günü münasebetiyle bir çiçek ve birkaç kitabımla bu değerli öğretmenime bir sürpriz yaparak Aydın Efeler Lisesine gidip bu ziyaretine gittim ve ellerinden öptüm.

Ne kadar sevindiğini anlatamıyorum. Beni öğretmenler odasında tüm öğretmen arkadaşlarına “işte öğrencim Abdülkadir Güler ” diyerek gururla beni orada arkadaşlarına tanıştırdıklarını anımsıyorum. Aslında sevgili öğretmenim o günlerde 50 yaş civarında olmasına rağmen benden daha diri ve daha canlı idi… Çok da güzel giyiniyordu, bakımlı ve yakışıklı idi.. Zamanla Aydın’a gider, Öğretmenevi’nde mutlaka onu ziyaret ediyordum. Ailece de bir iki kez bir araya gelmemiz nasip olmuştu… Hatır naz, sevecen bin insandı…

Sevgili öğretmenim Aziz Arıç'ın 5 Ocak 2014 te aramızdan ayrıldığını bir arkadaşımdan ( Ramazan Güray'dan) öğrendim... Sevgili Öğretmenime Allah’tan rahmet diler ve geride kalanlara, ARIÇ ailesine ve sevenlerine baş sağlığı diliyorum…Işıklariçinde yatsın sevgili öğretmenim...