Öğretmenin hatası

Nalân lise son sınıfta halasının yanında yaşayan bir genç kızdı. Halasının eşi Nalânı kendi öz evladı gibi seviyordu. Durumları iyiydi. Eniştesi DD Yollarında Müdürdü. Çocukları olmadığı için Nalânın okuyup doktor olmasını istiyorlardı. Özellikle enişte Seyfi Bey Nalân’ın kendisine “baba” demesini istemesine rağmen, genç kız ona “ağabey” diye hitap ederdi. Gece uyurken, Seyfi bey yavaşça odasına girip yastığının altına halasından gizlice harçlık bırakırdı. Zira hala ona harçlık verdiğini görürse, elinden alır vermezdi. Hala çok cimriydi. Bütün arkadaşları çeşit, çeşit kıyafetler giydiği halde ona almazdı eskilerle idare etmesini söylerdi. Bir gün Nalân halasına :”okulda fakir öğrencilere yardım veriyorlar” diyince hala: “sende yazıl, senin baban da fakir ne verirlerse al” dedi. Bu sözler Nalânın çok gücüne gitmişti. Çekip babasının evine gitmek istedi, fakat oradaki fakir yaşam ve babasının despot halleri buna mani oldu. En yakın arkadaşı ile birlikte Okulda fakir çocuklara dağıtılan yardım kampanyasına yazıldı. Bir gün derste sınıfın kapısı açıldı, beden öğretmeni elinde bir liste: “okuldan yardım görenler buraya çıksın” dedi. Sınıfta hiç kimse cesaret edip ortaya çıkmadı. Zira öğrenciler arkadaşlarının arasında ortaya çıkıp “biz fakiriz” diye kendilerini teşhir etmek istemiyorlardı. Öğretmen bekledi, bekledi sonunda dayanamayıp arkadaşı ile onun ismini okudu ve: “kızım niye nazlanıyorsunuz hadi düşün önüme” diyince: Nalân ağlaya, ağlaya koşarak sınıfı terk etti. Halasının evine gelip eşyalarını toplayarak baba evine döndü ve bir daha o okula gitmedi. Genç kızın geleceği, Hala ve düşüncesiz öğretmenin davranışları yüzünden karardı. Lise ikinci sınıftan ayrıldı.

NAHİDE ÇELEBİ