Öğretmenler Günü!

Bugün 24 Kasım 2019 Pazar. Öğretmenler günü. Bu günde değerli öğretmenlerimizi anıyoruz, iyilikleri için teşekkür ediyoruz. Ben de daha yazımın başında bu kutsal mesleği hakkıyla yapanları saygıyla anıyorum, hakkın rahmetine kavuşanlara da Tanrı’dan rahmet diliyorum…

İzninizle ben bugün sıra dışı bir yazı yazmak istiyorum. Öğretmenlerle ilgili unutamadığım, beni üzen anılarımı yazmak istiyorum. Amacım bir ezberi bozmak, aykırı olmak değil, aykırılıklara dikkat çekmektir…

1967 yılında, Doğu Anadolu’da bir köy ilkokulunda spor dersindeyiz. Öğretmenimiz bizi koşturuyor. Ben koşmakta zorlanıyorum, belli ki rahatsızım, öksürüyorum… En gerideyim, hocamız kızıyor; “Koş veremli, koş!” diye beni azarlıyor…

O zamanlar verem (ince hastalık, bugün tüberküloz) tedavi edilemeyen, zor bir hastalıktı. Ne kadar üzüldüm size anlatamam…

Bu sefer orta okuldayım, bir erkek öğretmenim güya öğretmenliği anlatıyor bana: Şöyle iyidir, böyle iyidir dedikten sonra bir ara; “Parası olanın parasından, güzel olanın da güzelliğinden yararlanırsın!” demesin mi! O an nefret ettim kendisinden… Belli ki çürük domates!

Bir başka anı: Eşimin yeğeni lisede okurken yabancı dilden özel kurs almak zorunda kaldı ve bir gün öğretmeninden eve bir telefon geldi. “Kurs parasını getirin, yoksa yakında sınav yapacağım! Ona göre!”

Anlaşılan kurs parasını ödemekte gecikmişlerdi, para kısa sürede gönderildi ve yeğen de sınavdan iyi not aldı!

Bunlar benim geçmişte kalan kötü öğretmenlerle anılarım… Hiç kuşkusuz hepsi bu kadar değil ama bu kadarla yetineyim. Şimdilerde neler oluyor bilmiyorum. Belki de bütün bunlar geride kalmıştır artık.

Umarım.

Ama bu kutsal mesleğin hakkını vererek öğretmenlik yapmış ve yapmakta olan tüm değerli insanların bu güzel ve anlamlı günlerini tekrar en kalbi duygularımla kutluyorum…

Hep doktorları eleştirecek değiliz ya, bugün da öğretmenlere dokunduk şöyle! Dediğim gibi bunlar çürük domatesler, her meslekten çıkar.

İyilere selam olsun!

Dr. Atanur Yıldız

Kocaeli