Öğretmenlik mi? Zor zanaat

Geçen yıl yaz tatiline üç ay da olsa okuldan kurtuluyorum diye o kadar sevinçle girmiştim ki. Bir yandan da ikinci sınıfın ne kadar sıkıcı geçeceğini düşünüyordum. Ama düşüncelerimi güzelleştiren şey, yapacağım Öğretmenlik Uygulaması idi. Diyordum ki Öğretmenlik Uygulaması sayesinde okul yaşamım bir derece de olsa renklenir.

Ne yazık ki böyle olmadı. Uygulamanın ilk günü sıkılmaya başladım. Çünkü öğrenci patırtısı, gürültüsü, zil sesi benim kulağımı o kadar tırmalıyordu ki. Düşündüm, bu öğretmenler bu kadar sıkıcı bir ortamda nasıl kalıyorlar? Anladım ta ilk günden öğretmenliğin nasıl zor bir meslek olduğunu. Ama iş işten geçmişti artık. İkinci sınıftaydım…

Daha sonraki haftalarda alışmaya başladım okula. Öğrencilerle kaynaşınca, öğretmenlerle tanışmaya başlayınca, daha bir çekici gelmeye başladı bana okul. Artık sıkılmıyordum oradan.

Her ne kadar uygulamadan hoşlanmıyorsam da, çok şeyler öğretti bana bu Uygulama. Birinci sınıfta, “Ben şimdi mezun olsam, öğrencilere anlatacak bir şeyim olmaz” diyordum. Fakat Uygulama sonunda, -en azından- öğretmenlerin ders anlatmada kullandığı yöntemleri, öğrenciyi susturma şekillerini, öğrencilerin derse uyumunu sağlamak için neler yaptıklarını gördüm. Sonra, “Ben de, bu öğretmenlerin anlattığı gibi mi anlatmalıyım, yoksa farklı bir yöntem mi geliştireyim?” diye sorguladım kendimi. Sonunda, ikinci seçenek, daha çok kendisine çekti beni. İzlediğim öğretmenlerin çoğunun dersi verimli değildi. Çünkü öğrencilerin, evlerinde yapmaları gereken ödevler sınıflarda yapılıyordu ve öğretmenler ders anlatmak için zaman bulamıyordu. Bu yüzden, bu durum bana, çok bayağı geldi.

İnşallah ileride, vatana, millete hayırlı bir öğretmen olurum.