Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

27 Ağustos '09

 
Kategori
İş Yaşamı - Kariyer
 

Oh bee! emekli adayıyım.

Oh bee! emekli adayıyım.
 

(İnt.Alıntıdır.)EMEKLİLİK PASTASI


Eskitilmeden anlamlı yaşamak ve emeklilikte yaşamı anlamak….

Bundan birkaç ay önce emeklilikle ilgili bir blogumu sizlerle paşlaşmıştım. O blogda yine sizlere aktarmıştım. Usta şair SHAKESPEARE ‘a sormuşlar, “Mutluluğunuzu neye borçlusunuz? “ diye. O da ellerindeki ve yüzündeki çizgileri göstererek “Çok acı çekmeme rağmen, hiç kimsenin önünde eğilmedim, durmaksızın çalıştım ve başarılı oldum” demiş.

Kendimce çalıştığım sürede ben de gerçekten yıprandım ve çok acılar çektim. Bir kadının baş edemeyeceği sorunlarla uğraştım. Ama, kendimden ve kişiliğimden asla ödün vermedim ve kimse önünde eğilmedim. Mesai saati aramaksızın çalıştım. İnsan olmamız nedeniyle dürüstlüğün esas olduğunu sürekli hatırladım ve Yöneticiyken de dürüst kalmayı başardım. Bütün bunları benimle birlikte çalışan özverili personel arkadaşlarım ve ailemin desteğiyle yapabildim.

Ocak ayında emekliliği hak etmiştim ve kırmızı ışıkta bekleyen bir aracın içindeyim diye düşünmüştüm. İşte bugün yeşil ışık yandı ve aracım yola çıktı.

On günlük bir izin almıştım ve sürekli düşündüm. İlk işe girdiğimde de dileğim en iyisi olmak ve yükselmekti. Görevimi hakkıyla yapmaya çalıştım, kesinlikle en iyi benim diye iddia edemem. Mutlaka bana göre doğru aldığım kararlar bir başkasına göre yanlış olmuştur. İşin dışında kimsenin kalbini kırmadım, kişisel hakaret etmedim. Devlet memurluğunda gelebileceğim üst dereceye kadar ilerledim.

Sanırım Artık Yeter! Dedim.

W.Shekespeare’ın Macbeth oyununda birkaç cümle çok hoşuma gitmiştir.

“Kendini boşuna harcamış olur insan, dilediğine ulaşıp da sevinç duymazsa. Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi, yıkmakla kazandığın yapmacık bir mutluluksa. “

Ben kendimi boşa harcamadım. Çünkü; tüm dileklerime kavuştum. En son Mardin’de görev yaptım. Meslek hayatıma nokta koyabileceğim daha güzel bir yer olamazdı, diyorum. Çok güzel insanlarıyla çalıştım. Burada mutluydum ancak; çocuklarım 5 yıldır bensiz. Çalışmak zorunda olduğum için onlar hep anlayış gösterdiler ve mutluyuz anne dediler. Oysa yapmacık bir mutluluktu onların mutluluğu…

Bugün iznim bitti ve sabah işe gelir gelmez emeklilik belgelerimi hazırladım. Kurum amirlerimi telefonla arayarak bildirdim. Bölge müdürlüğümdeki arkadaşlarıma bu isteğimi söyledim. Duyan arkadaşlarım ve personelim çok üzüldü.

Haberi eşime ve çocuklarıma telefonla bildirdiğimde evde sevinç çığlıkları duydum.

Doğru karar verdiğime inanıyorum. Eğer eşimin çocuklarımın yanında bana çalışma fırsatı verilmiş olsa idi, aynı verimle çalışabilirdim. Ancak; sekiz saat uzaklıkta çalışmak çak farklı. Her hafta sonu Adana’ya gidip gelmek beni tüketti. Bazen demokrasilerde çare tükeniyormuş, çareyi kendim bulmak zorunda kaldım. Sadece çalışma hayatımı yıkmış oldum, şuan yapmacık bir mutluluk yaşıyorum. Özel hayatımda bir anne, eş ve bir evlat olarak ise yeni bir yaşama başlıyorum.

18 Eylül itibariyle emekliliğimle yaşamı farklı boyutundan anlamaya çalışacağım. Kendi iç dünyamda yaşadığım savaşta bitmiş olacak.

 
Toplam blog
: 103
: 1399
Kayıt tarihi
: 21.03.08
 
 

Hacettepe Ün. mezunuyum. Öğrencilik yıllarımda ve okulu bitirdikten sonra bir gazetenin muhasebe ..