Oku(ma)- yaz(ma)

İnsan okumayı bıraktığında ne olur?

Peki yazmayı bıraktığında?

Ya da hiç okumayıp hiç yazmadığında?

Genel kültürle ilgili olduğu sanılan okuma-yazma fiili aslında insanın kendini tanımlaması anlamına gelebilir mi?

Ben okumayı bırakmadım. O yüzden bilmediğim konuda ahkam kesmek yanlış olur. Bu konudaki tahminlerime yer verebilirim ancak. Atalarımız ''okumak cahilliği alır, eşeklik baki kalır'' demişler. Bakış açısına göre değişik şekillerde yorumlanabilir. Okumuşlukla kasıt ders kitapları ise eğer, katılmamak elde değil. Peki ne okumalı insan eşek olmamak için? Ya da nasıl okumalı? Ya da nasıl anlar insan eşek olup olmadığını? Sanırım bu konu uzar gider...

Ben yazmayı uzun süredir bırakmış biri olarak konuşmak istiyorum şimdilik. Yazmadığında ne oluyor insana maddeler halinde sıralamak istiyorum.

1) Yazmamak çeneye vuruyor, çok konuşturuyor, bazen de boş konuşturuyor.

2) Yazmayınca kendini konuşarak daha iyi ifade edebileceğini sanıyorsun, ama ''söz uçar yazı kalır'', unutuyorsun.

3) Yazmadığın her günde, dünyadaki sayılı günlerinde kendini anlatma fırsatını bir kez daha kaçırmış oluyorsun.

4) Boşuna okuyorsun.

5) Herkesin doğru dürüst yapamadığı yazmak eylemini gerçekleştirebilecekken, değerinin farkına varmıyorsun.

Yazan herkes okumalı, okuyan herkes de yazmalı... Yazmalı ki hayatı anlatabilsin, kendini anlatabilsin, en önemlisi de cahile ışık tuttuğu gibi ondan farkını ortaya koyabilsin...

Kaleme ve kitapa, okuyana ve yazana saygı dileklerimle...