Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

12 Ocak '15

 
Kategori
Ben Bildiriyorum
 

Okul kooperatiflerine ne oldu?

Okul kooperatiflerine ne oldu?
 

Birlik,dayanışma,paylaşma,demokrasi = kooperatifçilik


Sinop Cumhuriyet İlkokulu kesme taş, iki katlı , tavan ve tabanı ahşap, balkonlu, ön bahçesinde güller olan bir okuldu. Denize yakındı.Önünde kocaman bir meydan, arkasında zeytin ağaçları vardı.

Alt ve üst katların uzun salonu kare parke döşeliydi. Sınıflar ve ikinci kata çıkan ahşap merdiven ahşaptı. Yer yer aşınmış basamakları  küçük bedenlerimizin ağırlığından esnerdi. Ahşap zeminler zift kaplıydı.Eğitimin başında ve yarı yıl tatilinden sonra kesif bir zift kokusu ile sanki yesyeni bir okula gelirdik.

Arka kapının çıkışında, merdiven altında cemekanlı bir dolap vardı; kooperatif.                                 Cumhuriyet İlkokulunun Kooperatifi. Sene 1966 -1970.  Simit satardık. Sadece simit.Simitçi Remzi’nin fırınından geldiğini söylerlerdi. Siyah, dikdörtgen tepsilerde gelen simitleri cemakana yerleştirirdik. Çoğunlukla yerleştiremeden biterdi. Öğretmenimiz genellikle Kooperatif Kolundan bir kız-bir oğlan görevlendirirdi. Tenefüse beş dakika erken çıkar, derse beş dakika sonra girebilirdik. Ertesi güne simit kalmazdı.Toplanan simit paralarını öğretmenimize verirdik.

Aradan nerdeyse 45 yıl geçti. Kooperatif arkadaşımın adını unutmadım, Şule Çevik. Babasının bankacı olduğunu hatırlıyorum. Şule’nin beline kadar uzun örgülü saçları vardı. Sanırım adını unutturmayan saçlarıydı. Bir o yana atar, bir bu yana atardı. Fazla konuşmazdı, tertipli, becerikli ve eli çabuktu. Kooperatifi O’nun sayesinde ertesi güne tertemiz bırakırdık.

Simiti kaç kuruşa satardık, hatırlamıyorum. Bir simit parası olmayanlara yarım-çeyrek simit verirdik. Sakalı-bıyığı çıkmış abilerimiz vardı. Onlar, tepsiden rast geleni –bir göz kırpmasına- alırdı (!) Susamcılar vardı. Tepside biriken susamları avuç avuç, kapış kapış tane bırakmadan iki dakkada temizlerlerdi.

Nerden girdik kooperatifçilik  anılarına? diyeceksiniz.

Kalmadı da ondan!. Kalmayan okul-eğitim kooperatiflerimize Türkiye’den tek bir örnek var;  http://blog.milliyet.com.tr/dunya-da-okul-egitim-kooperatifleri-ve-cek-deneyimi/Blog/?BlogNo=486025 okumanızı öneririm. Dünyadaki kooperatifçilik öykülerini de http://stories.coop/cooperatives/bursa-modern-education-cooperative-mec/http://www.cagdas.org.tr/index.php?page=haber_detay&id=148 adresinden okumanızı öneririm. Başarılı okul-eğitim kooperatifleri göreceksiniz.

2009 Yerel Seçimleri öncesi Alanya’daki Parti Merkezlerine kooperatifçilik konusunda başarı öyküsü yakalayan İtalya’nın Emilia Romanga bölgesini anlatan, Dünyanın Durumu 2007’den derlediğim yazıyı iletmiştim. Özetle; ” Emila Romanga güçlü bir tarih, sanat ve kültür bilinciyle hem özel, hem de kamu sektöründe kurulan 15.000’den fazla kooperatif ile bölgenin GSYH’nın üçte birini üretmekte.”

Kooperatifçiliğin tanımı ortada; Ortak ekonomik, sosyal ve kültürel gereksinimleri ve özlemlerini karşılamak için, gönüllü olarak bir araya gelen kişilerden oluşan özerk birlik.*ILO

Alanya, neden başarılı uygulama modellerini kendi tarihi, kültürü ve yerel koşullarına uyarlamasındı?

“Biz “ algımızı, “Ben ve Ailem’den” benim topluluğum, kentim, ülkem ve gezegenime .. genişletmedikçe; sosyal ve ekonomik açıdan güçlü kentlerde yaşama şansımız kalmayacaktır. Kooperatifleşme ile büyüyen yerel ekonomiler, kentleşen dünyanın (işsizlik- yoksulluk vs.) baskılarına dayanabilecek güçlü toplulukların temelidir.

İşin başı, anaokulundan üniversiteye kadar kooperatifçiliktir!.

Cevap gelmeyeceğini bile bile sormak istiyorum; Alanya’da kaç okulda kooperatif var? 

 
Toplam blog
: 272
: 734
Kayıt tarihi
: 13.10.07
 
 

1959 Sinop Bektaşağa Köyü doğumluyum. Yaşamda, anlaşılacak bir şeyi olanlara ve bunu öğreti yapan..