Okul Korkusu: Okul Öncesi Eğitime İlk Adım

nihayet benim de bir iki söz söyleyebileceğim bir konu geldi.öncelikle iki defa birinci sınıfları okutmuş bir öğretmen olarak şunu söyleyim:velilerin çocuğu kendilerine bağımlı hale getirip onu kendilerinin bir parçası bir uzantası görmelerinden dolayı çok çektim.çünkü veli de öğretmenin kendi korku ve kaygılarına ortak omasını istiyor.çocuğa yüklemesi yetmiyormuş gibi...bulaşıcı bir hastalık gibi.bu hastalığa ortak olmadığın zaman da seni ilgisiz,sorumsuz öğretmen ilan ediyor.gerçi bazı velileri kaygılarını anlıyorum.eğitim sisteminin ve okul düzenin çocuğun özgür,yaratıcı olmasını engellediğini düşünüyorlar.jack nicholson'nun bir filminde küçük bir kız çocuğun yaptığı bir resimden yola çıkarak sapığa ulaşıyorlarmış.neden rasimdeki ipucunu öğretmen değil de dedektif görüyor diye sormuştu velinin biri.beklentiye bakar mısın?sistemi suçlayıp kandi yetersizliğimi gizlemeye çalışmıyorum ama bu kadar bağımlı kişilikleri yaratan, insanı yabancılaştıran bir mekanizma da yok değil.teşekkür...

Merhaba, blogunuz takip listemde:) çok güzel bir konuya değinmişsiniz. Günümüzde ebeveynler çocuk, çocuklar ebeveny rolünü oynuyorlar gerçektende. Yazdığınız konuya paralel kaleme almış olduğum bir yazı var. İlginizi çekebileceğini düşündüm. Sevgiler. blog.milliyet.com.tr/EYVAH_Cocugum_Okula_Basladi_/Blog/?BlogNo=206897