Okuma Bayramı!

Daha 3 gün önce doğmuş, iki gün önce yürümüş, dün okula başlamışken, bugün 1. sınıfı bitiriyor büyük oğlum. Çocuğu 1. sınıf olan tüm aileler bilirler herhalde, 1. sınıf sonunda Okuma Bayramı yapılıyor. Aslında her sınıf için yıl sonu gösterilerinin 1. sınıflara uyarlanmış hali.  

Aylardır hem çocuklar hem öğretmeler çalışıyor harıl harıl. Her sınıf kendi etkinliğini yaptığı gibi, ortak olarak da bir çok etkinlik vardı gösteride. Kafkaslar, zeybekler, balerinler, modern dans ekipleri, apaçi dansları, şiirler, fıkralar. Her sınıftan hitabeti güçlü, etkili şiir okuyan ve güzel şarkı söyleyen çocuklar seçilmiş. Ayrıca sınıflar koro halinde şarkılar söylediler. Hatta bir şube Kazım Koyuncu'nun "Hayde" türküsünü söyledi. Hepsini de izlemesi çok keyifliydi.  

Benim oğlum, sınıfının sunuculuğunu üstlenmişti. Ayrıca modern dans gösterilerinde bir İspanyol olarak dans etti.  

Arda Kaan "Anne, biz sahneye ellerimizi çırparak giriyoruz, şapkalarımızı çıkarıp takıyoruz, kızlarda eteklerini sallıyorlar, dönüyoruz falan filan işte. Ben neden modern dansa gittim de kafkas oynayan çocuklara katılmadım. Kim karar verdi benim modern dansa katılmama? Kafkas oynayan çocuklar parende atıyorlar tam da benim istediğim şeydi."diyerek sitemlerini dile getirdi aylarca. Kim mi karar verdi? Ben, ama tabii ki ona sorarak. Tamam yönlendirmiş olabilirim. Kabul  

Şu sunuculuk olayı da son gün belli oldu. Öğretmeni çağırmış yanına eline bir kağıt vermiş. Kağıtta ne söyleyeceği yazılı. Bana geldi anlattı. Bende sahnedeymiş gibi yapmasını istedim. Kedi miyavlaması gibi söyledi söyleyeceklerini.  

"Oğlum biraz güçlü kendine güvenir biçimde söylesene."  

" Aman anne tamam ya, aynı şeyleri söyleyeceğim işte."  

"Olsun oğlum, güçlü söyle "  

"Ben 1.c sınıfından..." mı mıy mıy mıy..  

"Off oğlum off ya. Heyecanlanma bak o kadar kalabalığı görünce tamam mı? Kendine güvenilir biçimde sun."  

"Tamam annneeee"  

Gösteri sırası onlara geldiğinde çıktı bizim oğlan. Ben ondan daha heyecanlı.  

Tak tak tak tak ne söylemesi gerekiyorsa, bir özgüven, bir güç görmelisiniz.  

Yahu bu çocuk sabah mıy mıy ediyordu. Sunumunu yaptı. Gitti mikrofonu öğretmenine verdi ve korodaki yerini aldı.  

Ben mi, bir gurur bir gurur. Heyyttt! Kimin oğlu? Modunda bakınıyorum etrafa.  

Keyifle izlediğimiz, alkışlamaktan ellerimizin kızardığı ve 2. oğlumuzda aynı şeyleri yaşadığımızda ki hislerimizin neler olacağını düşündüğümüz bir gösteri oldu.  

Gösteri sonunda soruyor Arda Kaan: "Anne nasıldım? Çok başarılıydım değil mi?"  

Kocaman bir öpücüğü yapıştırıyorum yanağına "Harikaydın anneciğim"  

"E o zaman bir oyuncağı hakettim"  

Artık oyuncak almıyoruz da biz kendisine :)  

"Tamam, söyle bakalım ne istiyorsun"  

"Hatvils anne"  

"O ne oğlum hatvils ya?"  

"Araba anne"  

"Nasıl bişey o? Ne demiştin bidaha söyle bakayım?"  

"Hatvils anne, sen söyle oyuncakcıya onlar verirler, sen anlamasan da olur. Pahalısını almana gerek yok, en ucuzunu da alabilirsin"  

"Ha, tamam anladım hatvils"  

Gittik oyuncakçıya ama gururuma yediremedim tabii nedir bu diye sormaya. Raflarda buldum Hot Wheels renk değiştiren araba imiş, aldım  

Akşam geç saatte eve gidince oyuncağını alıp bu sefer de o kocaman bir öpücük kondurdu yanağıma.  

"Annnemmm benim" diyerek.  

Daha ne olsun. Oğlum okumayı öğrendi..