Okuma üzerine

Şu sıralar hiç okumadığım kadar çok kitap okumaya başladım. Nasıl başladım bu işe, beni sevkeden neydi bilmiyorum ya da bilmek istemiyorum zira bu durumdan hiç de rahatsız değilim. Tabi bu daha önce okumadığım anlamına gelmez. Lisedeyken de okuyordum ama bu kadar farkında olarak, derinine dalarak bir okumak değildi bu. İşte bu sebepten dolayı da kendimi ve çevremdekileri, öğretmenlerimi çok suçluyorum bu güzelliğin farkına daha önceden varmamı sağlamadıkları için.

İnsan daima geçmişte yaşadıklarının pişmanlığı içindedir. Kendimden biliyorum az biraz. Biz iyi kilerden ziyade keşkelerin içinde boğulmayı seviyoruz ve bundan sanırım mazoşistçe bir haz duyuyoruz. ya da mutluluğumuza nazar değmesinden korkuyoruz da onun için mi sürekli bir şikayet halindeyiz onu da bilmiyorum.

Benim de hayatımda yaptığım yanlışlar, kırdığım insanlar, geçirdiğim boş vakitlerim oldu. Yalnız şöyle bir geriye dönüp baktığımda pişmanlığımın yaptığım yanlışlardan değil daha ziyade neden kitap okumaya daha önceden başlamadığımdan olduğunu fark ediyorum. Bunun suçunun da yalnızca kendimde olmadığını bildiğim için az biraz rahatlatıyorum içimi ve ‘zararın neresinden dönersen kardır’larla avutuyorum kendimi.

Bir de kitap okumaya başladıktan sonra değişen bir hayatım var, seziyorum. Önceden saçma sapan şeylerle mutlu olabilen beni değil, artık her şeyi sorgulayan beni buluverdim karşımda. Turgut Özben’i, Selim Işık’ı düşünen, Maria Puder’i aklından çıkaramayan, Rauf Efendi’ye acıyan bir ben oluvermişim de çevremde onları aramaya başlamışım. Bulamadığımda da içime kapanıvermişim, herkes böyle söylüyor.

Okumak yalnızlaştırır sözünün gerçekliğini yeni yeni kavramaya başladım, daha doğrusu gerçekliğini uygulamalı olarak görmüş oldum. Artık eskisi gibi ortada gülünecek bir şey olmadığı halde sırf karşısındaki insana ayıp olmasın diye gülen insanlardan tiksindiğimi fark ediyor, sırf başkasına yaranmak için kendinden başkası gibi davranan insanlara acıyarak bakarken görüyorum kendimi. Kötü oldu demiyorum. Ama sanırım bu hayatın yaşanılır olması için bu tarz şeylere gereksinim olduğunu üzüntüyle kabul ediyorum. Bunun seçimini yapmak bize kalmıştır biliyorum. O yüzden ben kitaplara gömülmeyi tercih ediyorum.