Okunmamış mektuplar - İnsan kimi seveceğini seçebilir mi?

Yerime mıhlanıp kalmıştım. Kalbim fırlayacak mıydı yerinden, yoksa duracak mıydı bilmiyorum. Kendi kendime kilitlenmiş gibiydim… Benzersiz bir mutluluktan derin bir mutsuzluğa savuran ölçüsüz, acımasız bir mancınık varmış içimde… Bilmiyor muşum…

Öylece oturdum arabanın içinde. Gözlerim boşluğa saplanmış, elim ayağım bağlanmış gibi…Bir an ne olacaksa olsun diyor, sonra da sanki gizli bir güç beni yakalamış gibi teslim oluyordum…

O an hiçbir şey bilmiyordum. Ne duygularımı, ne yapmak istediğimi, hiçbir şey…Duygular, düşünceler, gerçek, hayal, her şey kayboldu bir anda. Karar vermem gerekiyordu… Ama ben kendimde değildim…

Yalnızca karnımda saplanmış dayanılmaz bir ağrı duyuyordum. Ellerim kontrolden iyice çıktı. Karanlıkta boğazım taş gibi, hiç ses çıkarmadan gözlerimden akan damlaların farkındaydım… Ama bir tek ben… Sadece ben…

Ne yapabilirdim ki?

İnsan kimi seveceğini seçebilir mi?

İçimdeki sıkıntı, nasıl yapmışsa o günden beri içimde kalmayı başardı.

Hayat ve mutluluk... Hiç beklemediğiniz, ummadığınız anda biten bir şeymiş…