Okura Mektup

Sevgili Okur,

Bu sana yazdığım ilk mektup. Devamı gelir mi bilemiyorum. Ancak ne düşündüğümü seninle paylaşmak istiyorum. Bugün bir şeyler yazmak için, bilgisayarın başına geçtim. Yazdım, yazdım, yazdım. Sonrası gelmedi. Yazıya başladım ama bitiremedim.

Yazının konusu BEN’cillikti. Bugün geçen yılların bir hesabını çıkartıyordum. Fark ettiklerimi anlatacak, şu Ben Canavarı (Serdar Özkan, Kayıp Gül II’de öyle tanımlamış) denen yaratığı nasıl tanımaya başladığımı anlatacaktım. Kendisinin çirkin bir canavar gibi ya da bir melek kostümlü olarak karşımıza çıkabileceğinden bahsedecektim. Hatta diyecektim ki, bu melek kostümü o kadar inandırıcı ki, uzun süre gerçek yüzünü göremeyip, bu sözde melekle  fazla sıkı fıkı olup, onunla  birlikte uzuuun bir yaşam sürmüşüm... diyemedim. Yazamadım. Olmadı.

Başka şeyler yazayım dedim. Bugünkü gazeteyi alıp, bir okuyayım belki ilham gelir. Bunca olay varken, manşete Meltem Cumbul’un yeni kocasıyla çekilmiş resimlerinin taşındığını görünce, sayfaları açmak içimden gelmedi. Dün de onların evlilik haberleri vardı manşette. Yanlış anlaşılmasın Meltem Cumbul’un oyunculuğunu severek izlerim. Ancak bu özel yaşam haberinin ana sayfadan verilmesini yadırgadım. Ha diyeceksiniz belki bunca şehit haberi varken, bu da biraz gerginliği azaltır, kafa dağıtır. Olabilir tabii. Yine de bana uymadı. Açamadım, sahifeleri.

Sonra başka bir yazı ilişti yine manşetten. Ben Hatay’a hiç gitmedim. Nasıl merak ediyorum anlatamam. Uygun bir zamanda gitmeyi planlamıştım. Bugünkü manşetten sonra şevkim kırıldı: “Barış kenti Hatay, sığınmacılardan rahatsız”. Köylerin basıldığı filan yazıyor. Şevkime tekrar kavuşmam mümkün olacak mı bilemiyorum?

Yine gazetenin bir başka başlığına gözüm takıldı, futboldan bahsediyor ve sessiz gece diye başlık atmışlar. Ülke her gün, 3,5,8 şehit verirken tık yok, maçlar 0-0 sonuçlanınca mı ses çıkması bekleniyor? Bilemedim.

İşte sevgili okur, gazetede haberler böyleydi. Ben’deki haberler de fazlaca Ben’le dolu. Anlayacağın, yazmaya ne halim kaldı ne mecalim. BEN en iyisi gidip, biraz dinleneyim.

Çimen Erengezgin