Olacak oğlak.

Görüntülü blog yazarı olmak isterdim.

Niye?

Yazarken mimik ve hareketlerle anlatılacak bir konuyu yazmakta zorlanıyorsunuz.

Parantez içi yapmanız lazım.

O da içinde kalıyor.

…

Şu ünlü komedici, reklâm olmasın, âlimsiniz anlarsınız, kim olduğunu…

Cenaze törenlerinde siyah kocaman gözlüklere ve verilen demeçlere değindi…

Gözlüklerin renkleri ve demeçlerde bayağı değişmeler oldu.

Bilmem farkında mısınız?

Bu değişimlerde yaptığı konuşmalar kadar, gösterdiği mimikler, yaptığı hareketler etkili oldu.

Değişmeyen kaldı mı?

Evet! Mevta…

Isıdan ve zamlardan olmadığı kesin!

Şimdi bu komedici sadece yazsaydı bu kadar etkili olur muydu?

Avantajlı, çünkü görünerek komedicilik yapıyor.

Yeterli mi?

Etkili olması için bir de görmesi lazım.

O da görüyor ki başarılı…

…

Ruhumuza öyle işlemiş ki yasak!

Bize öyle öğretilmiş ki bir şeyi koruduğumuzu sanırken, ondan tüm sevgileri uzaklaştırmak.

Kalmadı demeyin sakın!

Çimleri ve çiçekleri korumak için çit çekme ve yazı tabelası asmanın…

Ya da çocukların oyun sahaları olmasın diye beş altı dikenli çalıyı dikmenin…

Var!

Yapmalarında ki amaç ne?

Bir bilinmezlik, pir bilinmezlik…

İşte görüntülü blog olsa…

Doya doya bir röportaj.

Katılmazsa mı?

O zaman göstererek mimik ve hareketlerle anlatma…

Üstüne birde konu mankeni bularak…

Kimi mi?

Bundan en çok etkilenen geleceğin yöneticisi olacak çocukları kullanarak.
Üstüne, üstelik!

Şu an bunları yapanların çocukları büyümüş de olsa yarın torunları olacak…

Umarım dedeleri gibi yönetici olmayacak...
…

Hadi söyleyin…

Sanki görüntüsüz çok başarılı da…

Görüntü olursa…

Efe türküsünü Azeri ağızla söyleyeceğim belki…

İşte meydan!

Söyleyemiyorsan yaz o zaman…

Yanımdaki gözükmüyor…

Boş verin, yerim dar diyorum…

Zaten;

“Olacak oğlak … belli olur”