Old Boy Hollywood işi olduğunda

 Güney Koreli yönetmen  Chan-wook Park imzalı “İhtiyar Delikanlı-Old Boy” (2003) bir kere izleyenin unutamayacağı filmler kategorisindedir. Sona kadar süren gizem, anti kahraman karakterlerin kendi ve karşılarındaki bedenlere uyguladıkları çiğ şiddet, sokağın ve mekanların kirli atmosferini hissettirmesiyle film kült mertebesine ulaşmıştır. Uzun yıllardır bu filmin Hollywood tekrarı gündemdeydi ve sonunda gerçekleşti. Spike Lee gibi kariyerli bir yönetmene teslim edilen proje, ne yazık ki, tek boyutlu ve ruhsuz bir film olarak geri döndü. Lee, Güney Koreli yönetmen Chan-wook Park’ın uzak durduğu her şeyi yapmış. Dönüşmemesi gerekirken bir aksiyon kahramanına dönüştürülen başkarakter Joe Doucett’in (Josh Brolin) intikam yürüyüşü, orijinalindeki tüm kırışıklıkları ütülenerek düzgün ve pürüzsüz bir şekle sokulmuş. Aşırılıklar Hollywood normlarına göre budanınca, ticari başarısızlık tehlikesi göreceli olarak azalmış.

20 yıl sebebini bilmeden bir odada tutuklu tutulan Doucett sonunda salıverilir. Neden tutuklu tutulduğunu ve neden serbest bırakıldığı üzerine hiçbir fikri yoktur. Anımsadığı ufak detaylardan yola çıkarak kendisini hapsedenin kimliğini keşfetmeye çalışır.

Lee şiddeti alışılmış sınırlar içine sokmaya hapsetmeye çalışırken orijinalinin hallüsinatif havasını, başkarakterin dağınık ruh ve beden halini tamamen kaybetmiş. Kerpetenle diş sökme veya kendi dilini kesmek gibi sahneleri tekrarlamaya cesaret edememiş. İlk filmdeki bu unutulmaz şiddet sahnelerine eşlik eden kirli çevre ve karakterlerinin çıkışsızlığıdır, etkileyici olanlar. Her karakter kendi kapalı kapıları ardında dönüp durmaktadır. Kaderlerine teslim olmaktan başka çareleri yoktur. Çarpıcı final kafa karıştırır.

Josh Brolin orijinalindeki Dae-su Oh'un dağınık, mezbele ruh halini yansıtmaktan uzak,  aksiyon oyuncusu kıvamında. 20 yıl bir yerde kapalı kalan adam bu kadar  diri olur mu ?  "Disctrict 9" dan bu yana kötü adamları oynayan Sharlto Copley ise karakterine  getirdiği duygusal/kötü yorumu iyi oturtmuş. Samuel L.Jackson kelimenin tam anlamıyla karikatüre dönmüş.Elisabeth Olsen kırık ruhlu kimliği iyi yansıtıyor.

Öykü ne kadar budansa da yine de etkileyici. İlk filmi seyretmeyenlerin sonuna kadar merak edeceği bir gerilim yine var.  Sorun ilkini anımsayanlar için geçerli şematik bir tekrardan öteye geçmiyor.