Olduda Bitti Maşallah

Heyecan içinde, telaş içinde geçen günlerin ardından büyük gün gelip çatmıştı. ...Aile büyüklerimden birisi elime oklava verdi, başladım yuvarlamaya...(sünnet kolay olurmuş!!!) Bu arada da ağlamamam için sıkı sıksı tembihliyorlar. Neymiş; ağlarsam ilerde gelinlerimi kıskanırmışım!!! Aslında hepsi batıl inanç biliyorum ama, yine de uyguluyorum, üstelik fena da olmadı biliyormusunuz oklava yuvarlamak, oyaladı beni! Sağolsunlar misafirlerimiz bir taraftan, elimdeki oklava bir taraftan, birazda etrafa laf yetiştirmeye çalışmaktan ağlamaya fırsatım olmadı açıkcası. Hem de ağlamak istemedim, neden ağlayayım ki? Kuzularım erkek oluyorlardı ne mutlu bana.

Sünnetçimiz eve geldi...Önce Efe sünnet olmak istedi...Heyecan içinde oğlumu, sünnetçimizin uzman ellerine teslim ettik...İşinin ehli ikna kabiliyeti yüksek sünnetçimiz önce kuzularımla konuştu. Malum yere:)))pomad sürdü 10-15 dakika bekledik... Şimdi minicik bir iğne yapıcağım kenarlarını temizleyeceğim ve haftaya tekrar gelip keseceğim dedi ve başladı operasyona... Heyecan dorukta!!!

OLDU DA BİTTİ MAŞALLAH!

Alkışlar içinde Efe'yi yatağına götürdük, ardından Bora... Gayet iyiler, yatıyorlar ama kafalarında bir soru haftaya ne zaman kesileceğiz??? Efe, Bora'yı teselli etmeye çalışıyor: "ağbim asıl haftaya önemli olan o zaman napıcaz???" Çok inanmışlar ikiside sünnetçiye. Gerçekten haftaya devam edecek sünnete diye bekliyorlar. iş bittikten sonra söyledik sünnet olduklarını, kulaklarına inanamadılar ikisi birden...
- ''Yemin et...Gerçekten mi bitti'' diye sordular...Hatta o şokla Bora kökünden mi kestiler diye bile sordu vallahi:)))

İlaçların etkisiyle 3-4 saat kadar sakindiler sonra ikisi birden hele ufaklık ''anneee minicik pipim çok acıyoooo...'' gibi inlemeler, Efe'nin için için acı çekmesi, canlarının yandığı her haliyle belli olan zor bir gece... Ne zormuş anne olmak, biri der anne elimi tut, biri der anne su, diğeri cola, diğeri benim yanıma otur, birinin çişi gelir gideriz tuvalete yapamaz ağlar geliriz, az sonra diğerinin, ilaçları bir taraftan ay ay ayy ne zormuş ama ne güzelmiş bu günleri yaşamak...

Neyse öyle böyle işin zoru bitmişti çok şükür. Sıra eğlenceye gelmişti...

Aradan bir hafta geçti vee işte eğlence...
Hayatımın en güzel, en heyecanlı, en gururlu gecelerinden biriydi yaşadığım o gece...Herşey muhteşemdi. Harika bir ev baklavası (annem ve halam taaa memlekette yaptılar getirdiler Ankara'ya, ellerine sağlık) Nefis su böreği, ara sıcaklar...Bahçenin süslemeleri muhteşem, mekan harika, hava harika ne çok sıcak bunaltıyor, ne çok soğuk üşütüyor. Çocuklarımın istediği gibi konfetiler, maytaplar, volkanlar...Enfes bir kır düğünü organize ettik dostlarımla el birliğiyle. Hayatlarında sadeca ama sadece bir defa yaşayacaklardı, ben de o gecenin en güzel en mutlu geceleri olması için elimden gelen herşeyi yaptım. Onların mutluluğunu görmek, yüzlerindeki heyecanı mutluluğu okumak benim için keyiflerin en büyüğü idi. O gece beni yalnız bırakmayan en en en yakınlarımla birlikte unutamayacakları, hafızalarında hep gülümseyerek hatırlayacakları bir gece olsun istedim ve oldu çok şükür...Bazı burukluklarımız vardı elbet ama herşeye rağmen harika bir geceydi...Çocuklarım çok eğlendiler, eğlendik.

O geceyi düşündüğümde kafamda hep "acaba" ile başlayan cümleler oluşuyordu ama, düğünün sonunda eve dönerken, arabada, kısacık mesefede kafamda canlanan düğünden kareleri düşündüm ve çocuklarımın yüzlerinde ki mutluluğu gördüm. Bir kere daha iyiki dedim iyiki yaşadık böyle bir geceyi...

Bir kez daha canım ailem iyiki varlar dedim. Hele çocuklarım hele onlar...Hayatıma anlam katan, mutluluk kaynaklarım İYİKİ VARLAR...

Fazla söze gerek yok işte o gecenin resimleri...

Sevgiyle ve mutlu kalın.