Öldükten sonra yaşamak

23.07.2006 tarihinde MB’a merhaba demiştim. Biran gözüm tarihe takılınca iki yılı geride bıraktığımı gördüm. İki yıl içerisinde değerli dostlar, arkadaşlar edindim (edindik). Yazılarını beğendiğim, “İlerleyen zamanlarda daha güzel yazılar üretecek,” dediğim dostlar oldu. Sayılarını ve isimlerini yazmaya niyetim yok. Herkes ne yazdığını, nasıl yazdığını ve de yazdığının değerini biliyordur mutlaka. Hayal gücüyle, kalemiyle, kurgusuyla ve akıcı üslubuyla kendini aşanları gördükçe seviniyorum. Çünkü bu yaşam bize bir defa verildi ve tekrar dünyaya gelme gibi bir şansımız yok. O zaman yaşadığımızı kanıtlamak, sonsuz yolculuğa çıkmadan önce geride bizleri hatırlatacak eserler bırakmak zorundayız.

Yazma aşkı öyle bir ateştir ki, içinize düştüğünde ondan kurtulamadığınız gibi, içten içe yanarak kıvamınızı bulur, tepelerden süzülen cılız bir kaynak suyu gibi zamanla yatağınızı oluşturursunuz. Aklınız ve yüreğiniz yazmak istediklerinizle dolar taşar… Bir süre sonra zamana isyan edersiniz; çünkü başkaları için bitmek bilmeyen zaman size yetmez olur. Yaptığınız işte, yürüdüğünüz yolda, hatta arkadaş konuşmalarında bile yazmak istediklerinizi düşünürsünüz. Yazan insan, herkesin bakıp da göremediklerini görür. Duvarın ötesinde neler yaşandığını hayal eder. Seslere kulak kabartır, detaylara dikkat eder, ayrıntıları yakalar.

Son zamanlarda okuduğum bazı yazıları düşününce kalitenin giderek düştüğünü, dilimizin yozlaşmaya başladığını söylersem sakın bana gönül koymayın. Bunu söylerken kimseyi suçladığımı, aşağıladığımı falan da düşünmeyin. Edebiyat ve sanat için bir çizgi çekene bile büyük saygı duyarım. Bir şeye başlamak, adım atmak büyük cesaret ister ki, buradakilerin hepsi bu cesareti göstermişlerdir. Yazma yetisi herkese göre değişir. Herkes elinden gelenin en iyisini yapma uğraşındadır. Kalıcı şeyler yazmak, geride bir eser bırakmak isteyenlere bir tavsiyem olacak. Biran önce yazmaya başlayın. “<ı>Suçsuz Kadınlar<ı>” adlı romanımın bir bölümünde, “<ı>Zamanı nasıl öldüreceğini düşünen insan, zamanın kendisini nasıl öldürdüğünü düşünmeyen bir insandır” demiştim. Her gün birkaç satır yazıp, kimler ne yorumlar yazacak diye bekleyerek zaman kaybetmeyin. Günde yarım sayfa bile yazsanız, yılda yüz seksen sayfa yazmış olursunuz ki, bu büyük bir başarıdır.

Geçen ay yıllık izne ayrılıp, izin bitişi emekli dilekçemi verdim. Çünkü gereksinimlerin ve çalışmanın sonu yok. Beynimdekileri yapma, projelerimi hayata geçirme gibi bir düşüncem var. Bir süre bocalamadım dersem yalan söylemiş olurum. Çıktığım televizyon programlarını kaydettirdiğim CD’leri tekrar izleme olanağım oldu. En son konuşmacı olarak çıktığım programın son bölümünde şöyle demişim. “<ı>Ben bir yazarım. Yılların birikimini ve beyin gücümü yüzde on’a satıyorum. Amacım zengin olmak değil. Her kitapla yeniden doğmak ve yüzlerce yıl yaşamak istiyorum.” <ı>

Birkaç gün gönlümce tatil yaptıktan sonra yeniden okumaya ve yazmaya başlayacağım. Sizde kendinize bir iyilik yapın ve ne yapmak istiyorsanız, biran önce başlayın.

Hepinize mutlu bir yaşam ve çalışmalarınızda başarılar diliyorum.

Turgut ERBEK