Öldürdün beni, ama; yaşattın da...

Sen olmasan, yazamayacaktım en güzel şiirimi, Ferhat dağı delemeyecekti, Şirin olmasa, Nazım için, bir umuttu, Piraye. Demir parmaklıklar arasında, yaşamasını sağlayan... Karım’a Mektup’u yazamayacaktı Nazım, Piraye olmasa...

Ne kadar çok sevebilir bir kadın bir erkeği, bir erkek, bir kadını, ne kadar çok sevebilir? Bir kovboy bir başka kovboyu...

Ne kadar sesi kalınsa da erkeğin kadındır sözü geçen,erkek hep peşinden gitmiştir kadının tarih boyunca...

Evet,sen olmasan yazamayacaktım en güzel şiirimi,ama; içimi, içimden koparan, gögüs kafesimi, kalbime dar eden, o acı da olmayacaktı...

Öldürdün beni, ama yaşattın da...

Adem, cennetteydi hala, eğer; Havva olmasaydı...Ama, şimdi bir şans daha verilse Adem’e, Havvasız bir cenneti seçer miydi? Hiç sanmıyorum.

Belki de Adem de biliyordu; o elmayı yediğinde, başına bir iş geleceğini, ama; elmayı, Havva ikram etmişti...

Sonucu ne olursa olsun yenmesi gereken bir elmaydı ‘aşk’...

Havvayla birlikte gidilecekti, nereye gidilecekse, ‘Sensiz cennet bile sürgün sayılır’ dedi,Adem.

Ve yedi elmayı...haklıydı da:

“Sen olmadan, altımdan ırmaklar akan, bir yer ‘olacaksa’ cennet; ben de yerim, o elmayı...”

Hep bir yerlerde bekliyordu kadın; kimi zaman, bir dağın ardında kimi zaman, bir çölün uçsuzunda.Erkekse bir devinim içindeydi, sürekli; dağı deliyor,çölü aşıyor, elmayı yiyordu.

Aslında bir anormallik de yok bu durumda, dikkat edilmesi gereken tek husus var! Gidilen adresin doğru olup olmadığı,işin püf noktası bu...

Elinizdekini doğru adres olduğuna inanıyorsanız hiç durmayın elinizde ne varsa,kazma,kürek koşun o dağa doğru... ama; siz orada, dağı delerken, “bu gürültü de ne?” diyen, bir kadınsa ‘dağın ardındaki’ yazık ki; halka hizmetten öteye gitmez, ferhat’ın yaptığı...

Evet, sen olmasaydın, yazamazdım en güzel şiirimi, bir umuda uyanmanın, ne demek olduğunu anlayamazdım ve hala güzel sanırdım gözlerimi,sen olmasaydın...

Öldürdün beni, ama; yaşattın da...