Oleeeyyy... 100.Blog

Nihayet bir buçuk yılda 100.Bloğa ulaştım arkadaşlar… Geçen bu bir buçuk yıldaki bazı tespitlerimi sizinle paylaşmak istiyorum. Yazmak çok güzel bir duygu, yorum almak, yorum yazmak da öyle. Ama zaman içerisinde yazmanın ötesinde düzenlenen toplantılar sonucunda sanaldan reele geçme fırsatı bulduk. Katıldığım Milliyet Blog toplantısını saymazsak blogerlerin tertiplediği ilk toplantı olan Şile toplantısına kadar pek kimseyi tanıdığım söylenemezdi. Ancak yazılara yazdığım yorumlar gelen cevaplar doğrultusunda bazı arkadaşları kısmen tanıma fırsatı bulmuştum. Şile ve Yalova’nın peşinden gelen Ölüdeniz toplantısında da pek çok yeni bloger arkadaşımı tanıma fırsatı buldum. Burada tek tek isimlerini yazmayacağım. Onlar, o dünya güzelleri zaten toplantıların ardından yazdığım yazılarda mevcutlar… Sadece onları tanımaktan ne kadar mutlu olduğumu, her biri aklıma geldiğinde yüzüme nasıl bir gülümseme yerleştiğini belirtmek istiyorum.

Milliyet Blogda yazmaya başladığımda bana yeni ufuklar açacak, boş zamanlarımı değerlendireceğim güzel bir uğraş ve değişik kalemlerden yazılar okuma fırsatım olacak diye düşünmüştüm. Böyle toplantılar olacağı, birbirimizle tanışacağımız aklımdan bile geçmemişti. Derken birkaç toplantı düzenlendi. Yoğun iş tempomdan dolayı gidemedim hatta toplantı yazılarını bile neden sonra okuyabildim. Okuduğumda da keşke ben de orda olsaydım diye hayıflandım.

İlk Şile toplantısına katıldıktan sonraki görüşüm şu oldu. Önemli bir problem olmadıkça mutlaka toplantılara katılmalıydım. Nitekim Yalova ve peşinden gelen Ölüdeniz toplantılarına da katıldım.

Demem şu ki arkadaşlar toplantılara katılamayan blogerler mutlaka imkanları elveriyorsa katılsınlar. Ölüdeniz’de ilk kez toplantıya katılan bir arkadaşımızın “Ben böyle olduğunu bilmiyordum iyi ki katılmışım” dediğini hatırlıyorum.

Bazı arkadaşlarımız hiç katılmadıkları için “Ben hiç kimseyi şahsen tanımıyorum yabancılık çekerim” diye düşünebilirler. Arkadaşlar, katıldığım son üç toplantıda hiçbir arkadaşımın dışlandığını ya da yabancı kaldığını görmedim. Böyle düşüncesi olan arkadaşlarımız var ise içleri rahat olsun, kesinlikle böyle bir durum söz konusu olmadı olamaz da.

Tanıdığım her biri baldan tatlı arkadaşlarım, sizleri çok seviyorum, yüreğime öyle bir yerleştiniz ki ebediyen orada kalacağınıza inancım sonsuz… Ve henüz tanımadığım arkadaşlarım, bilmenizi isterim ki yüreğimde size de yer var… Haydi 8 Haziran’da hep birlikte Büyükada’da buluşalım. Kurduğumuz bu güzel dostluklara siz de katılın ne demek istediğimi o zaman daha iyi anlayacaksınız.

100.blog yazımı bizleri bir araya getiren Milliyet Gazetesine ve kahrımızı çeken editörümüz sevgili Başak ve arkadaşlarına binlerce teşekkür ederek sonlandırıyorum… Başardığınız bu büyük olayla ne kadar gururlansanız azdır...

Hepinize yürekten sevgilerimle…