Olmayacak bir ilişki

Yapmaman gerektiğini bildiğin halde onunla konuşmaktan kendini alamıyordun gene. Kaçamak bakışlarla ne yaptığını takip etmek, her dediğini duymak isteği kalbinde giderek büyüyordu. İstiyordun ki her söylediği sana olsun. Her yaptığında seni düşünsün. O kadar zor bir hayale kaptırmıştın ki kendini geri dönmek imkansız olmuştu. İşte o zaman gördün ondan gelen ilk adımı. Bir gün, masadan kalktığınızda arkandan gelmişti. Hadi yürü sen onlar gelir arkadan demişti. Korkma benden demişti. Gülmüştün, hoşuna gitmişti, tamam diyip yürümüştün önünden. Dışarı çıktığınızda serin bir kar havası çarpmıştı yüzünüze. Karşında alabildiğine uzanan derin sulara bakıp, ona sarılmak istemiştin gene ama yapamamıştın. Yapamayacağını da biliyordun ama istiyordu gönlün işte. Hiçbir zaman olmayacak, yaşanmayacak bir ilişkiyi hayalinde yaşıyordun sen ve düşünüyordun ki o da senin gibi hissediyor. Bilmiyordun onun hayatını. Konuşmuyordunuz o kadar özel konuları. Hep bir mesafe vardı aranızda. Senin istemeden koyduğun o mesafeyi kıramıyordu o da çünkü biliyordu senin başka birine ait olduğunu. Bütün duygularını yavaş yavaş içine akıtıyordu her seferinde. Sen öyle olduğunu düşlüyordun ya da. Ayrılık vakti geldiğinde hadi gel sizi bırakacağım ben evinize demişti. İnanamamıştın. Seni daha çok görmek için yapıyor bunu diye düşünmüştün. Ah ne kadar masumdun o zamanlar. Büyümeyi bilmeyen küçücük bir çocuktun sen. Kendini onun kollarına bırakıp senelerce küçücük kalabileceğine inanıyordun. Binmiştin arabasına, seni evine götürmesine izin vermiştin. Bölük pörçük konuşmalar geçmişti aranızda yolculuk boyunca. Bir konuyu bitirmeden öbürüne atlıyordunuz çünkü ne diyeceğinizi bilemiyordunuz. Son dönemece geldiğinizde biliyordun bütün güzel hikayelerin olduğu gibi seninkinin de bir sonu olduğunu. Başına şapkanı geçirip arabadan indiğinde çığlık çığlığa bağırıyordu içinden bir ses "Ona geri dön ve sarıl." diye ama sen boğazın dalgalı sularına doğru yürümeye devam ettin.