Ölmek zamanı

Petek pastanesinde sonbahar olmuştu

Dışarının ışıkları şimdiden yanmıştı

Siyahlı güvercinler Ilgazlara uçmuştu

Ben öleli günler geçmişti

Acılarım seyrelmişti.

Öldüğüm koltuk pencereden bakıyordu

Cesedim şaşırıp kalıyordu

Üç vakte kadar beni öpmen gerekiyordu

Şubat kadar soğuktum.

Gözlerim eriyor çukurlarına gömülüyordu

Seni en çok hasretim arıyordu

Hayatı sendikasız sevenlere bırakmıştım

Bütün anılarım birkaç cümleydi.

Bütün sevinçlerim sana açık acılarım kapalıydı.

Hayatla ilgili her şey için bir anahtarın vardı

Yanlış anahtarı getirdiğini sandın

İncecik bir küfür soludun dudaklarından

Gül düşer gibi bir tekme attın

İçinde upuzun bir Şubat vardı

Ölmek zamanına dökülmüştü çırılçıplak ağaçlar

Zaten başka bir mevsim yoktu.