Olmuyor…

Olmuyor…

Terörle ilgili bir haber: Hindistan’ın Mumbai kentinde 60saat süren ve 174 kişinin ölümüne yol açan terör saldırılarının ardındanhükümet eleştiri oklarının hedef olurken, İçişleri Bakanı ve Ulusal GüvenlikDanışmanı istifa etti. İstifaların arkasının gelmesi bekleniyor.

Sosyal güvenlik ile ilgili bir haber: Japonya da tarım bakanı, yardıma muhtaçlara dağıtılan pirinç bozuk çıktı diye istifa etti.

Dünya basınında bu tür haberleri sıkça görmek mümkün. Bunlar, sorumluluk, ahlak denen kavramların ülke yönetiminde nasıl kullanılması gerektiğini gösteren birer örnektir. Tabii baktığını gören gözler, duyduğunu algılayan beyinler için.

Bizim ülkemize baktığımızda, durum oldukça farklı. Çok fazla geri gitmeden olaylara bir bakalım;

Yıl 2001: Terör, alınan önlemler sayesinde durma noktasında, sosyal ve ekonomik önlemlerle tamamen ortadan kaldırılabilecek seviyeye gelmiş;

Ekonomik kriz ortalığı silmiş süpürmüş, o tarihten itibaren global dünyadaki ekonomik yükseliş dalgalarına IMF sörfü ile binen ekonomi çıkış trendinde;

İşsizlik %9 resmi rakamlara göre. Yarı işsizlerle birlikte%15;

Yıl 2002: Yeni bir umut olarak yeni bir hükümet büyük çoğunlukla görevde;

Yani 7-8 yıl sürmesi öngörülen bir hızlı kalkınma için yapılacak çok da ekstra bir şey yok. Hükümetin işi öncekilere göre oldukça kolay.

Bugünkü duruma bakalım: Terör hızla tırmanmış, Toplam ülke borcu iki katı aşmış, Üretime dönük yatırım hemen hemen hiç yapılmamış, İşsiz oranı, resmi rakamlarda %9.8, yarı işsizlerle %18 olmuş. Görünen o ki sırf bu iki konuda bile hükümet başarılı olamamış.

Siyasi ahlak bu durumda çoktan bunların istifa edip, hesap vermelerini gerektiriyor. Buna karşın bizim sorumlular ne mi yapıyor?

“Hamdolsun iyiyiz” “kriz bizden teğet geçti” gibi ne anlama geldiği tartışmalı laflar ediyorlar.

Allah herkese akıl fikir versin…