Ölüdeniz buluşması üzerine birkaç söz!

Dokuz dakika otuz altı saniye süren videoyu seyrederken, sıkıntıdan derim pul pul kızardı arkadaşlar! Pul pul dediysem

toplu iğne başı gibi!

Coşkun Ağabey, günün mana ve önemine binaen yaptığı konuşmanın ardından şiirlerini sıraladı! Yalnız, şiirlerini markete

giderken eline tutuşturulan listeden okuyormuş havası vermesi, dikkatimden kaçmadı!

Bir de aynı şiiri iki kez okudu! Kimse de “Abi az önce okudun ya!” demedi! Montajda da silmek akıllarına gelmedi! Suç İlyas

Bey’in sanırım!

Hatice Hanım, 23 Nisan törenlerine bir örnekti okurken! Ta, kırk beş yıl evvelime götürdü beni! İlk Okuldan Suna ismindeki

kız arkadaşımı hatırladım! Çok güzel şiir okurdu! Herkes bana, ben de ona yanıktım! Tabi kısmet olmadı!

Neşe Hanım da şiir okudu ama sanki idam mahkûmunun savunmasını yapıyor gibi geldi bana! Herkes alkışlayınca

sanığın beraat ettiğini düşündüm!

Otobüsteki görüntülere gelince…

Coşkun Ağabey’in her yolcu için okuduğu şiirler güzeldi! Hatta edindiğim bilgiye göre bir ara ön lastiğin patlaması sonucu

şoförün “ Abi, lastik patladı! Kriko da yok! Hanımlara, Beylere söyle de bir el atalım şu arabaya!” demesine, şiirlerden

aldıkları manevi atmosferden dolayı kimseden itiraz gelmemiş hep beraber arabanın yan tarafından tutup havaya

kaldırmışlar! “Yok yahu!” diye hayretimi gizleyemediğimde Derinmavi’nin “yalan mı diyorum Balcii”diyerek feryat etmesi hâlâ

kulaklarımdadır!

İlyas Bey yeni videonun yolda olduğunu söyledi!

Yayına verdiğinde yeni bir yorumda bulunacağım! Ben de yoldayım yani!!