Ölüm Hayatın Ruhudur

Ölüm, hayatın en yaratıcı emeğidir.

 

Öldükten sonra dirileceğine ya da cennette dünya nefsiyle yaşamaya devam edeceğine zihni kapatan tam imanla inanmışların dışında herkes ölümü sevimsiz bulur. Çok düşününce ve yeteri kadar da yaşlanınca insan ölüm korkusunu yenebilir belki; gene de kimsenin ölüme meydan okuyacağını sanmam. Sadece ölümden sonra daha mutlu yaşayacağına inanmış metafizik geçkini insanlar ölümden korkmazlar ve ölümü arzuyla çağırırlar.

 

Ben ölüm korkumu epeyce hırpaladım; birkaç işim kaldı onları da tamam edeyim ölüm ne zaman gelirse gelsin demelerdeyim. Varoluş nedenim benden kaynaklı olmadığı için ölüm nedenime kahretmeyi adil bulmuyorum. Doğmak için emek harcamadım; ölmek için asla harcamam... Sadece kabullenirim.

 

Aslında bilirim; ölüm hayatın ruhudur; o olmazsa hiçbir can dirilemez. Yani, ben ölmezsem ölümlüler beni Tanrı yaparlar ki bu da başıma sarabileceğim en büyük beladır. Herkes ölmezse daha bile beteri olur. O kadar tanrının evreni yönetmeye kalktığını bir düşünsenize...

 

Muharrem Soyek