Ölüm türküsü

kederin dörtlüklerde bölünmüş
türkülere dökülmüş
ekolarda yolculukta
yüce dağlarda sesin
bir mor dalga harelenir indinde
haline doyamadı bahar bu vakitte
hasret adına hasret vaktinden önce
geç kalmış erkenden bir veda treni
acı acı solur nefesinde
öpülesi teri soğur bedeninde

inledi mi ayazın vurduğu yerlerde sesin
kıvranır kucaklaşmalarda özlemin
nerelerde nerede kaldın yarenim
pusulu camlarda işlenmiş gözyaşları tek tek
kırılmış yürekler demir bileklerde
demir raylarda sesi kara trenin kara masallarda
kara destanlarda, kara kara tüter dumanlarda
kefene sığmaz da sığmaz gövdesi
büyüyen naaşları yiğitlerin,
dil susar, göz susar, ölüm sessiz
kederin dörtlüklerde bölünmüş
türkülere dökülmüş
nerede nerelerde kaldın yarenim