Ölüm yürü git ellerimden

Suya düşen bir karanfilse yüreğin

bırak kendini ırmağın türküsüne gülüm

vursun seni o taştan bu taşa

o çağlayandan bu çağlayana

…….Ahmet Telli……

Karanlıkta ölüm pusu kurmuş ellerimize

Doğmadan solmuş mutluluk düşleri

Tutmuş yollarımı sıra dağlar gibi hasretler

Salmışım efkarımı sigaramın dumanına

Ölüm basmış ellerimi

Sivas'da yanan kadar yaralı

Maraş'da ölen kadar kederliyim

Beyazıt Meydanı'nda vurulan kadar acılıyım

Büyüdüm de öğrenemedim acıları yenmeyi

Acılara daha çok yer var gönlümde

Benim de yüreğimi dolduran acı olsun

Doldurur elbet günü gelir sevda

Ağla gözlerim ağla şimdi

Ölüm belalımdır bakmayın gözüm yaşına

Ölüm yürü git ellerimden

Kaç bahar geçti sevdiğim sensiz habersiz

Saçlarının sarısına dokunmayalı

Gözlerinin mavisinde durmayalı

Kaç bahar