Ölümden çok korkuyorum! Yardım edin bana!

Tüm cümlelerin tükendiği bir anda sadece “ O ” konuşur. Sadece onun çığlıkları kulaklarınızı deler, siz ayaklarınızın dibindeki dilenciyi görmezden gelirken.

Sadece rüyalarınızda görürsünüz kendinizi ondan kaçarken. Aksine o hep peşinizdedir. Siz yaşarken ve ölürken de… Belki de öldükten sonra bile… Belki de değişik biçimlerde…

Siz ölmekten korkanlardan mısınız? Derler ki; kaybedecek çok şeyi olanlar korkarlar ölümden. Oysa hayatta tek bir şeyi bile olmayanlar korkarlar ölümden! İç huzura eremeden gözler kapanır mı? Kapanırsa da bir yerlerde sıkışıp kalmaz mı o ruhcuk? Tıpkı bir köpek gibi genç kalacağım diye her yola başvururlar. Ellerinden gelse kitabı baştan yazarlar diğerlerinin sayfaları bir bir tükenirken! Oysa ruhlardır tükenen bedene inat! Ruhun tek dileği doyuma ulaşmaktır.

Bir amacın var mı hayatta?

Hangi mevsimde hangi çiçek açar haberin var mı?

Kedilere cips yedirirken kıtır kıtır, magazinel-haberlere bir göz atıyor musun? Ağlamak yerine bir şeyler yapmalıyım diye harekete geçiyor musun? Yoksa kendini tatilde sanarak mı üniversitede okuyorsun?

Bırak ailene, artık kendine bile saygın kalmadı mı? Çalışmaktan dayaktan kaçar gibi mi kaçıyorsun? Eğlence kültürü, senin kültürünü abluka altına aldı da sende virüsünü başkalarına mı bulaştırıyorsun? Sorduğun sorular arasında neden ve nasıl yok mu? Problemlerine çözümü hep başkalarından mı bekliyorsun?

Bırak başka bir ülke için savaşmayı, kendi ülken için ölmeyi göze alır mısın? Ölüm hoş geldi, safa geldi diyenlere şaşırıyor musun? Hayatta bir şeyleri iyi yönde değiştirmeye çalışanlara saf gözüyle mi bakıyorsun? Dişlinin en paslı ama en genç üyesi sensin!

En genç ve en paslı dişlimiz, öldüğünü düşün bir kere!

Belki de bu dünya üzerinde hiç yaşamadığını.

Şimdi dünyayı üzerinde sen yaşarken ve sen yokken hayal et!

Bir fark görebiliyor musun atık miktarı dışında?

Not: İstersen asırlarca yaşa!

Ne fark eder ki, varlığınla yokluğun bir şey ifade etmedikten sonra.

Tüm üniversite gençliğine…