Ölüme güzelleme

...

Ölümü ve hayatı yaratan Allah'a hamdolsun!

Yazdıklarımı gözden geçirince gördüm ki pek hayırlı şeyler yaşamamış, yazmamışım.

Yaşamayı bilemeyişimden mi, yazma beceriksizliğimden mi anlayamadım. İkisi de olabilir.

(Çapım el vermiyor, bu işi kıvıramıyorum diyeceğim ya, dilim varmıyor.)

Her ne ise bunu geçeyim, kafa yormam gereken asıl mesele üzerine bir çift laf edeyim, hiç değilse ona güzelleme olsun.

Anlaşılan vakit geldi.

Kapılar kapalı, pencereler örtüktü. Davet eden de olmamıştı. Fakat nereden içeri girmişse girmiş, Tanrı misafiri edasında başköşeye kurulmuştu. Bilirim, evine geleni en iyi şekilde ağırlamak gerek, gelgelelim kendisine ikram edebileceğim hiçbir şey yoktu canımdan başka. Zaten onun da tek bir isteği vardı: ister gönüllü olsun ister gönülsüz olsun canımı almak.

Elimde canımdan başka bir şey olmadığına göre, tuttum davetsiz misafirime onu verdim. Canım feda olsun, üzüldüğüm, keşke Allah'a bir can borcumdan başka borcum kalmasaydı geride. ...

Sevgili arkadaşlar, kıymetli okurlar; ölüme güzelleme dedim diye kaygılanmayın, elhamdülillah hâlâ ayaktayım, yazmaktayım.

Bu metin, bendenizin geçenlerde yayımlanan DİRİLMEK YANAN SULARDA romanından.