Ölümsüz aşk

Ölümsüz aşkları yaşamak insanın kendi yüreğindeki sevginin büyüklüğünden geçer. Yüreğinde yeterince büyütemiyorsan sevgiyi asla ölümsüz aşkların olamaz, adamım/kadınım…

İnsan önce yüreğinde büyütür aşkı, Leyla-Mecnun misali, Keremle- Aslı gibi ya da Ferhat’ın Şirinine duyduğu yürekteki aşk gibi. Yanında olmazsa bile asla uzak kalmamak ne büyük bahtiyarlık. Bazen bir anlık bakış için milyon km yol kat etmektir, ölümsüz aşk. Tüm kurallara inat, dilediğince sevmektir. Beş parasız zamanında bile sevdiğin insanın yüreğindeki en zengin adamı olmaktır ölümsüzlük. Hiçbir şeyin insanı asla durduramamasıdır belki. Hiç görmeden dokunmadan gözlerine bakamazsan bile, yaşamı sever gibi sevmektir ölümsüz aşk. Öldüğünde bile toprağının toprağına karışmasını düşlemektir. En bitimsiz yazıları yazabilmektir. En güzel mektuplarını yazabilmektir bazen.

Tüm zamanlarında düşleyebilmektir sevdiğini, o seni düşlemezken bile. Ya da yalnız olduğun tüm zamanlarda asla onsuz kalamadan yaşamaktır, yalnızlığını düşlerinden öte yerlerde. Sen düşlerken hiçbir ses almadan bekleyebilmektir sonsuz zamanlarda. Ufuklara dokunabilmeyi hayal eder gibi beklemektir ölümsüz aşklar… Gün 24 saat yanında iken bile asla doymamaktır sevdiğine. Yüzyıl aynı yastığa baş koyup hasreti dindirememektir, ölümsüzlüğü aşkın. Yazdığın her mektupta sonra özenle beklemektir sevdiğinden tek bir sözcüğü, binlerce yıl uzakta olan buğulu gözlerinden bakan sevgiliden. O seni sevmezse bile sevebilmektir sonsuzluğunca…

Seni düşlemezse bile düşlemektir hayal ettiğince… Terk ettiğinde bile, Veysel misali sevdiğin kadına yol harçlığını verebilmektir utandırmadan sevdiğini. Kaç sabahı onsuz uyandığınızda, yaşamdan yaşanmamış bir gün daha saymaktır ölümsüzlük. Yani kısacası sevebilmektir iliklerinde sevdiğini, karşılıksız, sahiplenmeden ve asla onu onsuz bırakmadan. Yürek dolusu bir aşkı kendince yaşatabilmek/ yaşayabilmektir ölümsüz aşk, sevilmediğin zamanlarda bile…