Ölümü Düşünmemek İnsanı Bencilleştirir.

İnsanlar ölümü düşünmenin insanı melankoliye, ruhsal bunalıma iteceğini düşünmekte ve ölümü düşünmemek gerektiğine inanmaktadırlar. Ölüm herkesin bildiği ama kimsenin ağzına dahi almak istemediği bir konudur. Oysa ölümü düşünmemek insanı bencil ve ben merkezci yapar. Dünya hayatında servete kavuşmak, dünya da sahip olabileceği mal, mülk, imkan her şeye sahip olmak, herkesten daha zengin, daha kuvvetli olma hırsı insanları sevgisiz, bencil ve güvenilmez yapmaktadır. Zaten kapitalizmin temel felsefelerinden olan ‘ amaca giden her yol mübahtır’ düşüncesi de bu hırsın neticesinde insanlar tarafından kabul görmektedir. 

Oysa ölümü bilen, her an dünyada sahip olduğu her şeyi, malını, servetini şan ve şöhretini bu dünyada bırakarak her an öleceğini bilen insanlar da böyle bir hırs olamaz. Mezara giderken insana sahip olduğu hiçbir şey eşlik edemez, kefene sarılı bedeni dışında dünyaya ait hiçbir şey o birkaç metrelik mezara girmemektedir. Dünya hırsı olmayan insan bencil olmaz, insanlara karşı sevgi dolu ve hoşgörülü olur. 

Her insan, "Her nefis ölümü tadıcıdır…" (Al-i İmran Suresi, 185) hükmü gereği mutlaka öleceği için, ölüm gerçeği hesaba katılmadan planlanan ve yaşanan bir hayat elbette büyük bir aldanma üzerine kurulmuştur.