Ölümü Yaşamak

Gün doğunca dertleri bitecek sanıyordum
Tan yeri ağarınca yeniden başladılar
Belki de biter diye kendimi boşa yordum
Beni toprağa gömüp, kalbimi taşladılar

Umut tükendi işte kuşkular galip geldi
Her ümidin ardında koskoca ümitsizlik
Korkular yüreğimde taşkın olan bir seldi
Korkulara yenildim, hayat; sönük ve silik

Kim derdi devrilecek koca çınar ağacı
Her yaprakta bir sevgi ve bir aşk taşıyorken
Rüyalar yağlı urgan, kabuslar darağacı
Ölmeye gerek var mı ölümü yaşıyorken

(20.10.2006, Buldan-Denizli)

Sevgi ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

Denizli/ 1 Haziran 2012

Twitter.com/murathacioglu