Ölümün soğuk sessizliği

Az önce çok yakın bir arkadaşımın, can dostumun babasının Allahın rahmetine kavuştuğu haberini aldım. Mide kanseriydi, diğer organlara da sıçramıştı. Son zamanlarda bacaklarının damarlarından dışarı su akıyormuş, “kandaki albümin eksikliğinden” demiş doktorlar… Hastaneye yatırmışlardı,  Cuma akşamı da fenalaştı diye haber vermişti canım arkadaşım. Hastane koridorunda her şeyin başı sağlık, her şey fani diye düşünürken aklına ben gelmişim ve o an beni aramış. “Canım, hiçbir şeye üzülmemek lazım, inan ki her şey boş” dedi bana… Bütün yaşadıklarımı ve ne kadar üzüldüğümü bildiği için…

Sevgili babası, 12 ocak Pazar, mübarek kandil günü saat 16:00 da vermiş son nefesini… Allah rahmet eylesin, Allah mekanını cennet etsin… Bugün cenazesine gideceğim, can dostumun yanında, ona destek olmak için…

Sevgili yazarımız Tly Ekr Hanım da “Basit gelir kaybedince anlarsın demek” adlı blog yazısında bunu anlatmış aslında… Bu vesile ile söylemiş olayım; yazdıklarının her kelimesine katılıyorum sevgili yazarım.. Bırakın sahip olduklarımızı, aldığımız her bir nefese şükretmemiz lazım...

Ölüm soğuk…

Ölüm sessiz…

Ölüm habersiz…

Bir kere girdin mi kara toprağa

Geride bıraktığın her şey artık önemsiz…

Sağlıklı günler dileğiyle,

Esen kalın…