- Kategori
- Kültür - Sanat
Ölümünün 39. yılında Aşık Veysel
Halk Ozanımız Aşık Veysel'i saygıyla anıyoruz...
Ünlü halk ozanı Âşık Veysel aramızdan ayrılalı 39 yıl oldu. Günler, aylar ve yıllar ne denli çabuk geçiyor. Âşık Veysel Sivas ilinin Sarkışla ilçesinin Sivri alan köyünde doğdu. Bir küçük çiftçi aile çocuğu olarak dünyaya geldi. 7 yaşında iken bir salgın hastalık yüzünden bir gözünü kaybetti. Daha sonra bir kaza sonucu anacığı ineğini sağarken öteki gözünü de kaybetti. Büsbütün aşığın dünyası karardı. Âşık Veysel zor günler yaşadı. 1920’lerde Ankara’ya arka arkaya hem annesini ve hem de babasını yitirdi. Tümüyle öksüz ve yetim kaldı. Bir ara Sivas’ta âşıklar bayramı düzenlendi tarih 1931. Dönemin Milli Eğitim Müdürü Şair Ahmet Kutsi Tecer idi. Aşk Veysel’i bu şölende tanıdı ve ona sahip çıktı.
Âşık Veysel günden güne sasıyla ve sözüyle tanındı. 29 Ekim 19 33‘te Cumhuriyetin 10. Yılında Ankara’ya geldi. Atatürk görmek istiyordu. Gelmişken Ankara’da biraz kalmak istiyordu, kahve kahve, mahalle Ankara’yı gezdi ve dolaştı. Ahmet Kutsi Tecer’in ilgisiyle 1943 – 1944 yıllarında Arifiye, Hasanoğlan, Çifteler Kastamonu, Yıldızeli ve Akpınar Köy Enstitülerinde Halk türküleri konusunda öğretenlik yaptı. Sazıyla ve sözüyle öğrencilere örnek oldu. Türk kültürü ve Türk şiirine, Türk diline yaptığı hizmetlerden dolayı 1965 yılında Âşık Veysel’e maaş bağlandı. Bu tarihten sonra Âşık Veysel rahat bir nefes aldı…
Aşık Veysel birlik ve beraberlikten yana idi. Çığırtkan, isyankar ve bölücü değildi. En sadık dostu da kara topraktı. Sazıyla şöyle diyordu:
Dost dost diye nicesine sarıldım
Benim sadık yârim kara topraktır
Beyhude dolandım boşa yoruldum
Benim sadık yârim kara topraktır.
***
Nice güzellere bağlandım durdum,
Ne bir vefa gördüm ne fayda buldum
Her türlü isteğim topraktan aldım
Benim sadık yârim kara topraktır.
***
Evet Âşık Veysel’in en sadık dostu kara topraktı Kara topraktan çok şeyler bekliyordu. Aşık Veysel’in vefatından önce sazına sarılarak bütün dostlarına şöylece sesleniyordu. Artık her şey kemale erdi,. Yakından ölüp gideceğim, ama sakın beni unutmayınız, beni ara sıra hatıllayınız” diyordu. “Dostlar Beni Hatırlasın “ şiirinde aynen şöyle bizlere sesleniyordu koca Veysel sazının lirik ve gizemli tellerinde:
DOSTLAR BENİ HATIRLASIN
Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın.
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın
***
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han, konan göçer
Ay dolanır yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın
***
Can bedenden ayrılacak
Tütmez baca yanmaz ocak
Selam olsun kucak kucak
Dostlar beni hatırlasın
***
Ne gelseydim, ne giderdim
Günden güne arttı derdim
Garip kalır yerim yurdum
Dostlar beni hatırlasın ( 1 )
Aşık VEYSEL
***
Koca Veysel bunları bizlere söylerken elbette haklı idi. unutulmak istemiyordu. Her zaman hatırlamamızı istiyordu. İşte duygularla Âşık Veysel cevaben birçok şairler şiirler yazdı ve ben de onun şiirine aynı şekilde aynı ölçü ve bir kafiye örgüsü içinde cevap verdim. ‘Dostlar Seni Hatırlıyor “ başlık şiirimden birkaç dörtlük sunuyorum:
***
DOSTLAR SENİ HATIRLIYOR
Kendin gittin adın kaldı
Dostlar seni unutmuyor
Türkülerde yâdın kaldı
Dostlar seni hatırlıyor
***
Ötmez oldu sazın şimdi
Gönüllerde nazın şimdi
Hep dillerde yazın şimdi
Dostlar seni hatırlıyor
***
Biz ardından yanıyoruz
Seni her an anıyoruz
Aramızda sanıyoruz
Dostlar seni hatırlıyor
***
Can bedenden ayrılıyor
Baca yanmaz yas tutuyor
Dünya seni unutmuyor
Dostlar seni hatırlıyor
***
Sen toprağa biz de sana
Dost olmuştuk kana kana
Hakkı seven senden yana
Dostlar seni hatırlıyor. ( 2 )
Abdülkadir GÜLER
Evet aradan koca 39 yıl geçti Âşık Veysel’i unutmak mumkün değildir. Birleştirici ve yapıcı idi. Yalandan, dolandan ve yıkıçı olmaktan uzaktı. Bölücülüğe ve yıkıcılığa asla taviz vermezdi. O bir cumhuriyet ozanı ve aynı zamanda bir Atatürk hayranı idi. İki gözünden sakat ve ama olmasına karşın ünü Türkiye’nin dışına taşmıştı….
21 Mart 1973 yılında yine bir Nevruz bahar bayramında aramızdan ayrıldı. Törenlerle kendi köyü olan Sivril alan’da toprağa verildi. Şiirleri ve değişleri çeşitle kitaplarda, seçki ve dergilerde taş plaklarda yer aldı. Eserlerinden bazıları: Deyişler –Âşık Veysel ( 1944 ), Sazımdan Sesler ( 1950 ), Âşık Veysel, Hayatı ve Şiirleri ( 1965 ), Dostlar Beni Hatırlasın ( 1970 ) 1971, 1973, 1982, 1983, 1984. yıllarında İş Bankası tarafından birçok baskıları yapıldı. Hakkında ayrıca birçok kitapta hazırlanıp yayınladı. Hazırlamıştır.
Ölümünde sonra Köyüne yol bağlandı, su götürüldü, köyüne elektrik döşendi. Evi Müze haline getirildi, İstanbul’da ve Sivas’ta heykeli yapıldı. Vefatının 39, yılında rahmetle ve saygıyla anıyor ve mekânı cennet olsun diyorum.
1-Âşık Veysel Yaşamı, Sanatı ve Şiirleri-
Battal Pehlivan Deniz Kitapları yayınevi_ İstanbul- 1984
2- Harran’da Atatürk Çiçeği - Şiirler - Abdülkadir Güler- İzmir 1986.
ANADOLU BASININDA ÂŞIK VEYSEL İÇİN YAZDIKLARIM:
1- Dostlar Seni Hatırlıyor (şiir ), Sivas Folkloru Sayı: 28, Nisan 1975.s. 13–14
2- Âşık Veysel’in Şiirlerinde Gurbet Motifleri, Gülpınar Dergisi, yıl:13,S: 150, Ağustos 1987.s. 13–15
3- Ölümünün 22.Yılında Âşık Veysel Tarla Dergisi Yıl:29, S: 1995 / 5 Mart 1995.s.16–17
4-Vefatının 26. yılında Aşık Veysel’i Anıyoruz, Çamaş Bülteni yıl, Sayı: 5, Mart 1995.s.4.
5- Âşık Veysel’in Şiirlerinde bahar teması, Töker Dergisi, Yıl:1, S: 7. Nisan 1997,s.21–23
6- Ölümünün 25.yılında Âşık Veysel, Erciyes Dergisi, Yıl:18, S:252, Aralık 1998.s.22–23
7- Vefatının 28. yılında Âşık Veysel’ Anıyoruz, Yeni Söke Gazetesi, 21 Mart 2001.s.2
8- Âşık Veysel’e Saygı, Yeni Söke Gazetesi 24 Mart 2001.s. 3
9-Barışın. Sevginin Ozanı Âşık Veysel, Söke Ekspres 26 Mart 2003.s.3
10 -Barışın, Sevginin Ozanı Âşık Veysel, Gülpınar Dergisi, 28, S.322, Aralık 2003.s.9–10
11- Kutlu Özenden Bir kitap: Âşık Veysel Bibliyografı, Söke Ekspres, 21 Mart 2008.s.3
12- Ölümünün 39. Yılında Aşık Veysel.Söke Ekspres Gazetesi 24.03. 2012.s.3
- Toplam blog
- : 2227
- : 832
- Kayıt tarihi
- : 27.06.09
1946 Mardin ili, Kızıltepe ilçesi'nin Esenli köyünde doğmuştur. İlk ve ortaokulu Kızıltepe'de bit..