Ömer Destanı

 Yanıksın Yanık…Yüreğin yanık
Konuşurlar, konuşurlar anlamazsın
Bakar kalırsın, aval aval yüzlerine
Sonra çeker giderler, bir de küfrederler
Arkandan anana, avradına
Sonra varırsın ayırdına..

Yanıksın be Ömer, iyice yanık…

Hayırlar olsun, niye bu alem
Alemde gezer durursun sade bir adem
Babasını sorarsan Nuh Aleyhisselam
Öyle kadim bir tarihten gelir
Herkese durmadan talkın verir
Yanık kalbiyle, yanık diliyle
İnsanları tiril tiril titretir.

Yanıksın yanık, Ömer…Yanık…

Senden herkes umutlar bekler
Kolay mı kolay mı Emevilikler
Bir de Abbasi dedemiz var dua bekler
Sütlüce’de limanda, sessiz sedasız
Bir bebek, denizin ortasında emekler
Hey benim , şaşkın şakaloz dedeciğim
Ben sana söyledim , bu şarkıyı kim ipler
İplerse Yanık Ömer ipler.

Hey be Ömer .. Yanıksın yanık..
İstanbul’da bir sensin Uyanık…

Hadi Ortaköy’den Beşiktaş’a vuralım
Sol tarafımız saraylar, sağımız Nuhu Nebi
Kim söyledi, kim bizi eyledi
İstanbul bu, Beyoğlu, beylerin oğlu
Nevizade’de tuttun ucunu
Hey, gel  beri, Ömerin oğlu
Bilmiyorum , anan  seni niye doğurdu..

Yanıksın, yanık…Göğsünde sevdalık
Balıkpazarında, dalgın, elinde bir balık..

Ne bu sevdalık, Ortaköy’de orta yerde
Tam cimbozların ilersinde
Alakası yok ama var var..
Seni sonunda birisi kurşunlar
Ömer, Yanık Ömer,
Kalu beladan kalma…
Daha senin benim gibi
Kaçını gömer.