Ömre Bedel Bir Adım

“Ha yürüdü ha yürüyecek” derken bizim kız yeni yılı beklemiş meğerse... “15 aylık oldu hala emekliyor” diyordum ki; ilk adımlarını 31 aralık gecesi attı.

 

Yalnız her geçen gün biraz daha iyi anlıyorum. Çok tuhaf bir duyguymuş annelik. Kızım adımlarını attığında bende bir duygusallık, bir gururlanma. Sanırsınız kız üniversiteden mezun oluyor. Bu duygu selini ne yapacağız bilmiyorum. İyice sulu göz olup çıktım. Ama bir bebeğin gün be gün büyüdüğünü görmek, bu anlara şahitlik etmek inanılmaz bir duygu. Hele de sizin bir parçanızsa...

 

Tabi şimdilerde en büyük hobimiz birilerinin elinden tutup yürümek. Beni, babasını, anneannesini gördüğü an elimizden tutup gezdiriyor bizi. Henüz tek başına yürümeye korkuyor. Yanında güven duyduğu birileriyle yürümek onu rahatlatıyor sanırım. Kızım 15 aylık olunca bebeklikten de çıktı. Artık ne dediğimizi çok iyi anlıyor, bazen sözlü bazen de beden diliyle cevap veriyor. Bizi taklit ediyor. Özellikle benim her yaptığım onun için bir örnek adeta. Bazen ona yaptığım mimiklerin aynısını yapıyor. Taklit yeteneği de hayli fazla. Ona öğretmek istediğim bir hareketi kolayca öğreniyor. İstediği ya da istemediği birşeyi anlatabiliyor.

 

İlk doğduğu andan itibaren onunla hep konuştum. Beni anlayacağını, hissedeceğini biliyordum. Gece uykudan önce bile sohbet ederiz. “Aman bebektir anlamaz” düşüncesinden sıyrılıp, onunla konuşmak, ona anlatmak inanın bebeğinizin gelişimi için çok etkili bir yöntem bence. Babasından masal dinlemek en büyük hobisi mesela daha şimdiden. Kitap okumak ileride bu alışkanlığı kazanması için çok ama çok önemli. Sözün özü zaman gerçekten çabuk geçiyormuş. Eski resimlere baktıkça ne ara 15 ay oldu diyorum. Ah zaman acımasız zaman...

 

15 aylık bir kızınız olması demek yavaş yavaş birey olmaya başladı demek. Kendi yemeğini kendisi yemek istiyor, kendi çorabını kendisi giymeye çalışıyor, saçlarını tarıyor... O da yetmiyor bizim saçımızı tarıyor. Kendi kendine yemek yeme durumu bu aylarda çok önemliymiş. Eline çatalı, kaşığı verip “hadi sen ye” diyince pek bir gururlanıyor hanımefendi.

 

Birşeyleri başarma hissi ne kadar ilginç değil mi? Henüz 1 yaşında bir bebekken başlıyor ve yaşınız kaç olursa olsun geçmiyor. 30’lu yaşlarımdayım ama birşeyleri başardığımda kendime güvenim daha da yerine geliyor, iyi hissediyorum. Şimdilerde buna en yakın örnek de; “anne olmak”. Bu hemen başarılacak bir sınav değil elbette. Uzun bir yolculuk var önümüzde. Sonu olmayan ama her anı eşsiz...